این تصویر را صبح روز جمعه، پنجم تیرماه 1392 در منطقه حفاظت شده شاسکوه واقع در استان خراسان جنوبی در نزدیکی مرز افغانستان گرفته‌ام. پرنده‌ای را که می‌بینید در شمار سلاطین آسمان‌ها از آن یاد می‌کنند که در ایران به عقاب مارخور مشهور است. انگلیسی‌زبان‌ها آن را Short toed Eagle می‌نامند و البته نام علمی‌اش: Circartus Gallicus است. این پرنده پرقدرت در زمره‌ی عقاب‌های پهن‌بال و بزرگ رده‌بندی می‌شود که هنوز در برخی زیستگاه‌های طبیعی و کوهستانی کشور حضور دارد، هر چند که متأسفانه گونه‌ای نادر در کشور محسوب شده و به شدت سایه‌ی خطر انقراض آن را تهدید می‌کند. به ویژه آنگونه که مهندس خواجوی، رییس اداره محیط زیست شهرستان قاین به نگارنده گفت، تعداد موجود این پرنده زیبا در خراسان جنوبی از شمار انگشتان یک دست هم کمتر شده است!
اینک برایم بگویید که چگونه با وجود کمیابی این پرنده و در عین حال مهاجم بودن ذاتی آن، توانسته‌ام تا این حد به او نزدیک شده و چشم در چشمان زرد رنگ زیبایش او را شکار لنز دوربین عکاسی خود کنم؟
گفتنی آن که به بهترین و دقیق‌ترین پاسخ، یک جلد کتاب رودهای خاموش را هدیه خواهم داد؛ پاسخی که البته در ورایش یک حقیقت تلخ و زنهاردهنده و یک هشدار ژرف محیط زیستی نهفته است.
یک راهنمایی!
با سپاس از همه‌ی 201 خواننده‌ی گرامی خبرآنلاین که تا این لحظه - ساعت 12 - در باره‌ی چگونگی خلق این تصویر اظهار نظر کرده‌اند؛ برای روشن‌تر شدن اذهان دو تصویر دیگر منتشر می‌کنم تا دریابید که نه پاهای این پرنده در اسارت بوده و نه اینکه بر خلاف نظر برخی از کامنت‌گذاران محترم، عقاب مورد اشاره مرده است و بنابراین گزینه‌ی تاکسیدرمی هم باطل بوده و همانگونه که مشاهده می‌فرمایید عقاب زنده است و حرکت می‌کند.
به پاهای عقاب بنگرید که بدون هرگونه تله و بندی آزاد است.
در این تصویر فاصله نگارنده از عقاب بدون هیچ تروکاژ و لنزی مشخص است!