به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، ماهنامه ادبی «آزما» در شماره جدید خود پرونده ای را به کاهش دایره واژگانی نویسندگان و مترجمان ایران اختصاص داده است.
این مجله که با مدیر مسئولی نداعابد منتشر می‌شود، تحقيقی را بر اساس شمارش واژگان چندين رمان و مجموعه ي شعر منتشر شده طي ده سال اخير انجام داده‌است. بر اساس این تحقیق که در آن واژگان اين کتاب‌ها از طريق نرم‌افزارهاي کامپيوتري شمارش شده اند، مضخص شده که دايره واژگان به کار رفته در اين کتاب‌ها روز به روز محدودتر شده است.
با این حال اما کورش صفوی استاد دانشگاه علامه طباطبایی معتقد است که این مساله جای نگرانی ندارد. او در گفت و گو با این مجله گفته:« از روزي که زبان فارسي به شکلي که امروز ما ميفهميم به کار رفته تا امروز که تغييرات بسياري در آن اتفاق افتاده، همه اين نگراني[از بین رفتن زبان فارسی] را داشته‌اند. واقعيت اين است که يک روز بايد اين نگراني را کنار بگذاريم.»
او از فردوسی به عنوان بزرگترين «نگران» در این زمینه نام برده و ادامه داده:« [فردوسی] به مصداق «عجم زنده کردم بدين پارسي» فکر مي کرد اگر شاهنامه را نمي نوشت مردم بلد نبودند فارسي حرف بزنند. مگر فردوسي فارسي را که شاهنامه را با آن نوشت از مادرش ياد نگرفته بود، بالاخره اين زبان، زبان مادري اش بود و نه يک زبان خارجي. مگر او براي دربار غزنويان اين ها را ننوشته بود؟ اين يعني که در آن دربار هم اين زبان را بلد بودند.»
او معتقد است: «پس خيلي نگران اين زبان فارسي نباشيم. نگراني آن جاست که ما هستيم، اما فکر مي کنيم که زبان مان آن فخامت گذشته را ندارد. بعد آرام آرام نگران اصلاً نبودنش مي شويم. اما واقعيت اين است که اصلاً اين زبان تا روزي که آخرين فارسي زبان زنده است، وجود دارد. الحمدالله تعدادمان هم آن قدر کم نيست که فکر کنيم اين زبان در حال از بين رفتن است. دوم اين که هر زباني که ادبيات غني داشته باشد، ماندگار مي شود. حتي اگر يک روز بميرد و هيچ کس به اين زبان حرف نزند، مثل لاتين آثار آن تبديل مي شود، به بخشي از سابقه ادبي جهان.»
5757