تاریخ انتشار: ۷ شهریور ۱۳۹۳ - ۱۰:۰۴
"مدیریت رسانه" در ایران کژتابی ها و ملاحظات خاص خود را دارد که در مواردی منحصر به فرد و ویژه است. این ویژگی در رسانه ای مثل تلویزیون ایران بیشتر به چشم می آید. رسانه ای که در عداد هیچیک از سه حوزه تلویزیون دولتی، عمومی و خصوصی -که در جهان مرسوم است- نیست.
از طرفی نوع نگاه به تلویزیون اگر صرفاً بعنوان ابزار قدرت و سیاست تلقی شود، تمرکز رسانه ای امری لازم و ضروری انگاشته می شود و صرف هزینه های کلان، بی توجه به جاذبه و محبوبیت توجیه شدنی است؛ لکن هنگامی که به رسانه ملی به مثابه عنصری فرهنگساز و عامل ارتباط مردمی نگریسته شود چند صدایی و عدم تمرکز مفهوم می یابد. البته تلفیق این دو نیز شدنی است. به گونه ای که در رسانه ضمن بهره بری از سلایق متفاوت مخاطبان و تمرکز زدایی در مدیریت و تنوع در برنامه سازی، به حفظ ارزشها و مفاهیم مورد نظر اهتمام ورزد. در این صورت سازمان رسانه ای بایستی کیفیت و قدرت رقابت با دیگر رسانه ها را داشته باشد و این مستلزم ایجاد سازمانی "یادگیرنده"، "دانش بنیان"، "خلاق"، "اثربخش"، "چابک"، "توانمندساز" و پویاست که بتواند از نخبگان در همه رشته ها بهره برد. ویژگیها و مختصات سازمانهای رسانه ای در کتابهای متفاوت دانش مدیریت تشریح شده است و دروس مدیریت رسانه 1و2، توسعه و تحول سازمانهای رسانه ای و ارتباطات سازمانی در دوره های دکتری و کارشناسی ارشد ناظر به همین امر است. اخیراًتحقیق جامعی در این زمینه انجام شده است که به زودی توسط انتشارات دنیای اقتصاد منتشر می شود.