به هر حال کشور دارای قانون اساسی ، قوای تفکیک شده با وظایف مشخص است و این می تواند یکی از تفاوت های دیدگاه حکومت اسلامی از نوع ایرانی با آنچه در خلافت خود خوانده ی داعش دیده ایم و شنیده ایم باشد - خلافتی که بدون قانون و بدون ایدئولوژی مشخص و مدون ، و بدون محاکمه و با نقض صریح تمامی حقوق بنیادین یک انسان ، حکم اعدامش را اجرا می کند - حال ما در مقابل دو دیدگاه داخلی برای مساله ی "حصر" قرار گرفته ایم !
مجمع محققین و مدرسین حوزه ی علمیه قم ( مهم ترین نهاد دینی کشور ) در نامه ای به رئیس جمهور تلویحا خواستار رفع حصر شده و از ایشان در راستای پاسداری از قانون اساسی کشور تقاضای جدیت نموده اند و همچنین واکاوی کامل ماجرای پس از انتخابات 88 را خواستارند و جالب تر اینست که این خواسته را هم ایرانی و هم جهانی بیان نموده اند ( عصر ایران کد خبر 361071 ) و دبیر محترم شورای نگهبان قانون اساسی نیز در پاسخ به سوالی با همین مضمون ، به جد خواستار اعدام محصورین و نیز محاکمه ی سایر متهمین فتنه هستند ، و باز این مهم را نیز اشاره نموده اند که - برخلاف گفته ی برخی اعضای مجمع محققین و مدرسین حوزه ی علمیه قم در خصوص سوابق درخشان متهمین فتنه - اینان نه تسلیم امام راحل ( ره ) و نه مقام معظم رهبری هستند .( عصر ایران کد خبر 360952 )
اینجا که اختلاف نظر بین افرادی که هم جنبه ی علمی و اعتقادی مسائل و هم اطراف و اکناف سیاسی و اجتماعی موضوعات را بهتر تشخیص می دهند و نیز صاحب منصبانی هستند که کوله بار تجارب گرانمایه را یدک می کشند ، واقع می شود تکلیف چیست ؟
وقتی دعوا و اختلافی بین علما واقع شود ، معیار برای تشخیص سره از ناسره چیست ؟ دانشجوی ایرانی و سایر اقشار حساس به مسائل سیاسی و اجتماعی کشور ، حرف و حدیث کدام یک را آیینه ی خود قرار دهد ؟ ایرانی که در یک روز هم باید در حال سامان دادن به نامناسبات مرزهای همسایه ی شرقی خود ( پاکستان ) باشد و هم باید پاسخ قاطعی به یاوه گویی های همسایه ی غربی خود ( ترکیه ) بدهد ، و هم باید حواسش به تحرکات و خونریزی های داعش در زیر گوش خود باشد و هم باید مواظب پاتک های نفتی عربستان باشد ، ایرانی که باید 5+1 گرگ تا دندان مسلح به مکرهای بین المللی را محافظت کند تا دریده نشود ، مراقب انواع رانت ها و اختلاس های عجیب و غریب باشد ، انواع ماجراهای مختلفی چون شیر و گوشت و هوا و بنزین و برنج آلوده را سامان بدهد ، خشکسالی و بی آبی و زلزله را چاره کند ،مواظب شیعیان عراق و سوریه و لبنان و یمن باشد و ... آیا دیگر رمقی برای حل چنین اختلافات بنیادینی خواهد داشت ؟
مسئولین محترم موضوع حصر قطعا لاینحل نیست و مسلما ساده تر از مناقشات سهمگینی است که تا بحال درخت انقلاب را درنوردیده اند ، پس راه علاج را زود تر بیابید تا تاریخ شخصا برایمان تصمیم نگیرد!