وقتی خبر اسید پاشی برای اولین بار منتشر شد گفتم از این خبر رسانی های ساختگی است و انشاءالله تق ماجرا به زودی در می آید. اما ظاهرا ماجرا کاملا حقیقت دارد. یعنی با قربانیان اسیدپاشی مصاحبه کرده اند. یعنی آن ها اسم و رسم حقیقی دارند.و از همه تلخ تر این که یکی شان مادری بوده که برای به راه انداختن سور و ساط جشن تولد فرزندش به خیابان آمده.

 حالا ممکن است فردا پس فردا عده ای را بیاورند در رسانه های فراگیر و صورتشان را هم شطرنجی کنند و آن ها بگویند ما عامل استعمار بوده ایم و خواسته ایم چهره ایران اسلامی را خراب کنیم، یا بگویند ما عامل دوم خردادی ها!و فتنه گران! بودیم و خواستیم چهره اصول گرایان حقیقی را خراب کنیم. به هرحال ما در دنیای احتمالات زندگی می کنیم و هر اتفاقی ممکن است در اطراف ما رخ دهد. بگذریم که حوصله شوخی کردن هم ندارم. این ماجرا آن قدر تلخ و آزار دهنده است که اگر بخواهم آن چه را در دل دارم بنویسم می ترسم هم برای خودم و هم برای دوستانم جدی جدی درد سر ساز شود. به همین دلیل فقط به این پرسش اکتفا می کنم: اگر کسی همین واقعه را دستمایه یک فیلم قرار دهد به او چه می گویند؟ می گویند سیاه نما؟ چرا؟