نسیبه خانلرزاده: ناسا تصویرسازی تکان‌دهنده‌ای را از نحوه چرخش دی‌اکسید کربن در گرداگرد زمین منتشر کرده است. در این شبیه‌سازی، ابرهای مملو از گازهای گلخانه‌ای از مراکز صنعتی عمده به اتمسفر زمین جاری می‌شود و بر بستر بادهای سیستم جهانی آب‌وهوایی زمین، از قاره‌ای به قاره دیگر می‌رود.
به گزارش نشنال جئوگرافیک، این شبیه‌سازی که 75 روز به طول انجامید و توسط ابرکامپیوترهای مرکز پروازهای فضایی گدارد ناسا در گرین‌بلت مریلند تولید شده، انتشار دی‌اکسید کربن را از ماه می 2005 / اردیبهشت 1384 تا ژانویه 2007 / دی 1385 ترسیم می‌کند. قدرت تفکیک نقشه‌برداری بسیار بالای این شبیه‌سازی که 64 برابر قوی‌تر از میانگین مدل‌های آب‌وهوایی است؛ دو حقیقت عمدتاً نادیده گرفته‌شده را به طرز چشمگیری به نمایش می‌گذارد.
برای دانلود فیلم با کیفیت 720P (به حجم 70 مگابایت) اینجا را کلیک کنید.
اول این‌که انتشار گاز دی‌اکسید کربن تقریباً به‌طور انحصاری در نیمکره شمالی انجام می‌شود. توده‌های عمیق سرخ‌رنگ این گاز معمولاً نامرئی، از خوشه‌هایی در ایالات‌متحده، اروپا و آسیا نشأت می‌گیرند و درنهایت به‌سوی نواحی قطبی می‌روند.
دوم این‌که مقادیر بسیار زیاد دی‌اکسید کربن به‌طور فصلی توسط جنگل‌ها و دیگر گیاهان جذب می‌شوند. با حرکت این مدل از اواخر بهار به تابستان، رودهای گاز سرخ شروع به ناپدید شدن می‌کنند و توسط گیاهانی که مشغول فتوسنتز هستند، از جو بیرون کشیده می‌شوند. پس‌ازآن با فرارسیدن زمستان با مرگ یا به خواب رفتن گیاهان، دی‌اکسید کربن به اتمسفر برمی‌گردد.
انسان‌ها هرساله در حدود 36 میلیارد مترمکعب دی‌اکسید کربن را با سوزاندن سوخت‌های فسیلی به اتمسفر می‌فرستند. در بهار سال 2013 / 1392، برای اولین بار در تاریخ غلظت دی‌اکسید کربن اتمسفر از 400 میلی‌گرم بر لیتر تجاوز کرد. دانشمندان هشدار داده‌اند که اگر غلظت دی‌اکسید کربن به بالای 450 میلی‌گرم بر لیتر برسد، می‌تواند به اختلالات خطرناک آب‌وهوایی منجر شود و هشداردهنده‌تر این‌که برخی پژوهشگران فکر می‌کنند که احتمالاً ما از این حد آستانه عبور کرده باشیم.
برای ارزیابی دقیق انتشار دی‌اکسید کربن، ناسا ماهواره جدیدی به نام رصدخانه مداری دی‌اکسید کربن یا OCO-2 را در نیمه‌های تیرماه سال جاری به فضا پرتاب کرد. محققان انتظار دارند که اولین سری اطلاعات این ماهواره، در اوایل سال 2015 (زمستان سال جاری) منتشر شود.
ماهواره OCO-2، علاوه بر کمک به دانشمندان برای اندازه‌گیری تغییرات انتشار دی‌اکسید کربن، شاید بتواند بینش تازه‌ای در مورد رفتار خروجی‌های کربن مانند جنگل‌ها و اقیانوس‌ها که تا نیمی از تمام کربن منتشرشده را از جو بیرون می‌کشند، به دست بدهد. دانشمندان نگران این هستند که چنین خروجی‌هایی به حد نهایی قدرت جذب‌کنندگی کربن خود رسیده باشند.
53271