تسلط جبهه نصره و فتح بر استان ادلب در سویه، سبب شده است تا منطقه الفوعه و کفریا با جمعیتی بالغ بر 40 هزار نفر در محاصره کامل شورشیان تکفیری در آید؛ منطقه ای که سی هزار تن شیعه در آن زندگی می کنند و شماری از سایر قومیت ها نیز در آن هستند. این محاصره به قدری شدید است که حتی راه ورود و خروج انفرادی از این منطقه وجود ندارد و راه رساندن هر نوع کمک انسانی از غذا و دارو به آنجا بسته شده است.
روشن است که دولت سوریه در این زمینه کاری نمی تواند انجام دهد، چرا که اگر می توانست جان سربازان خود را در جسر الشغور که بیش از دو ماه در یک بیمارستان در محاصره بودند نجات می داد. در وقت محاصره، بشار فرمان مستقیم برای نجات آنان داد، اما چنین امکانی فراهم نشد و سرنوشت آنها در بوته ابهام ماند، بسا بسیاری کشته شده و برخی هم در اسارت باشند تا به موقع به خشن ترین وجه اعدام شوند.
جبهه النصره و الفتح در ماههای اخیر با توافق محرمانه ترکیه + عربستان و قطر، دلارهای نفتی سعودی و قطر جنگ طلب، و با حمایت مستقیم امریکا توانسته است بخش قابل توجهی از سوریه را بگیرد. منطقه نیز در فاصله نزدیکی با مرزهای ترکیه قرار دارد
بدون شک با ادامه این محاصره ، یک فاجعه انسانی تمام عیار رخ خواهد داد. رهبران جبهه النصره رسما اعلام کرده اند که با مسیحیان و علویان کاری نداشته و شیعیان را خواهند کشت.
در این زمینه، هشدارهای زیادی داده شده اما مع الاسف نهادهای بین المللی کاری صورت نداده و طبق معمول منتظر هستند تا این جماعت قتل عام شده و بعد از آن اشک تمساح بریزند.
در این زمینه دو نکته مهم است.
نخست آن که مسوولیت این جنایات مستقیما متوجه ترکیه است که در فاصله پنجاه کیلومتری او، شورشیان مورد حمایت آن دولت دست به این اقدام می زنند و اگر این فاجعه صورت گیرد مسوولیت مستقیم آن بر عهده ترکیه است و هیچ گاه هیچ کس آن را فراموش نخواهد کرد.
دیگر آن که دولت ایران و سایر دولت هایی که توانایی دارند، لازم است هرچه زودتر در این زمینه دست بکار شده و حداقل کار آن است تا با وادار کردن حامیان این شورشیان، آنان را از نفوذ به منطقه بازداشته و اجازه تعدی به آنان را ندهند و اگر ممکن شود آنها را از منطقه خارج کنند.
آیا دلواپسانی هستند که به خاطر جان این شیعیان دست به تلاشی بزنند و دست کم برابر دفتر سازمان ملل در تهران و سفارت ترکیه در این باره تظاهراتی بکنند؟