27 خرداد (7 جون) روز جهانی رویارویی با بیابان‌زایی است. کشور ایران با قرار داشتن روی کمربند خشک زمین، و البته بر اثر بدمدیریتی در زمینه‌ی مدیریت منابع آب و استفاده‌های بی‌ملاحظه از این مایه‌ی زندگی، یکی از بالاترین نرخ‌های بیابان‌زایی جهان را دارد. در این میانه تغییرات اقلیمی و گرم شدن کلی زمین (که در همین کمربند خشک، بیشتر از میانگین جهانی هم رخ داده) سبب تشدید خشکسالی‌ها و شتاب روند بیابانی شدن ایران شده است.

شماری از کنشگران محیط زیست و سازمان‌های مردم‌نهاد تصمیم گرفته اند برای جلب توجه همگان به موضوع کم‌آبی، و اثرگذاری بر تصمیم‌های مدیران، یک کارزار (کمپین) با هدف نخریدن گل بریده راه بیاندازند. گل‌ شاخه بریده کالایی غیرضروری است که نخریدن و هدیه ندادن آن آسیبی به استاداردهای زندگی نمی‌زند. در عین حال نخریدن آن و بیان موضوع در نشست‌های خانوادگی و اجتماعی می‌تواند محرکی برای گفتگو در مورد کم‌آبی، خشکسالی، و شیوه‌های برخورد فعال با این پدیده باشد.

بیاییم به جای بردن تاج‌گل‌های بزرگ به مجلس‌های ترحیم یا ازدواج، بنر موسسه‌های خیریه را با یک شعار یا هشدار در مورد کم‌آبی اهدا کنیم تا هم پول ما در جای مناسبی هزینه شود و هم از ریخت و پاش گل که برای تولیدش آب زیادی مصرف می‌شود، خودداری کرده باشیم. همچنین می‌توانیم برای تازه ازدواج کرده‌ها، هدیه‌های پایدار و مناسب‌ (سکه، کارت هدیه، لوازم ضروری زندگی،...) هدیه دهیم.

کارزار گل می‌تواند بهانه‌ای برای اندیشیدن بیشتر به موضوع حیاتی کمبود آب که کلیت سرزمین و تمدن ما را تهدید می‌کند، مشوق شهرداری‌ها در کاشت گیاهان مقاوم به خشکی و پرهیز از آبیاری‌های بی‌رویه در بوستان‌های شهری، پذیرفتن واقعیت کم‌آبی ایران‌زمین، چاره‌اندیشی برای مدیریت درست منابع آب، و اقدام‌های عملی برای تطبیق دادن شیوه‌های کشت و کار با شرایط جدید اقلیمی باشد.

"