البته پرسش های مرکز پژوهش ها پرسش های جدیدی نیستند و پیشتر توسط روزنامه نگاران و منتقدان و اهل نظر گفته و نوشته شده اند منتهی این که یک مرکز رسمی و معتبر چنین حرف هایی را به صورت علنی مطرح کند اثر و کارآیی آن چیز دیگری است. مرکز پژوهش ها از مجلسیان پرسیده است آیا طرح آن ها مبنی بر مبارزه با ماهواره و یا طرح حجاب و عفاف به نتایجی که دلخواه مجلسیان است منجر خواهد شد یا نه. در حقیقت مرکز پژوهش ها مجلسیان را به تامل و درنگ فراخوانده است.
سال هاست که در حوزه فرهنگ و مسائل اجتماعی چیزهایی در مجلس طرح و تصویب می شود که ظاهرا به نتایج و توابع آن چندان توجهی نمی شود. هیچ کس با اخلاقی تر شدن فضای جامعه مشکلی ندارد اما آیا برای سالم شدن فضای یک جامعه فقط یک راه وجود دارد و آن هم قهر و غضب و بگیر و ببند است؟
این درست که ما مکلف به انجام وظیفه ایم اما وظیفه ای که نه تنها نتایج مثبت درپی ندارد بلکه اغلب نتیجه عکس می دهد نباید مارا اندکی به فکر وادارد؟ نباید لحظه ای فکر کنیم که این چه وظایفی است که هیچ گاه از دل آن خیر و نیکی بیرون نمی آید؟ نباید گاهی در اصل وظیفه ای که گمان می کنیم در هر شرایطی باید آن را اجرایی کنیم اندکی تامل و درنگ کنیم؟
فی المثل سال هاست که در بحث مبارزه با مواد مخدر ما فقط یک تئوری داریم و آن هم تشدید مجازات سوداگران مرگ است. روز به روز هم داریم این مجازات هارا شدیدتر می کنیم و بر شمار اعدامیان و زندان رفته ها می افزاییم. با این حال من نشنیده ام که کسی از مسئولین رسمی کشور آماری ارائه دهد و بگوید این تشدید مجازات ها در کاهش اعتیاد و قاچاق مواد مخدر تاثیر گذاشته.
البته عکسش را بسیار شنیده ایم. هرچه بر تعداد اعدام ها افزوده می شود آمارهای نگران کننده در این حوزه نیز افزایش پیدا می کند. آیا همین امر نباید اندکی زعمای قوم را به فکر فرو برد؟
در زمینه مبارزه با ماهواره هم ماجرا به همین شکل است. طبق آمار رسمی هفتاد و یک در صد در پایتخت از ماهواره استفاده می کنند. ماهواره به لحاظ قانونی ممنوع است اما این ممنوعیت و مجازات های در نظر گرفته شده برای نصّاب و استفاده کنندگانِ ماهواره، نه تنها تعداد بشقاب های حلبی را کاهش نداده که روز بروز بر تعداد آن ها افزوده است.
مرکز پژوهش های مجلس پرسش های بسیار ساده ای را طرح کرده است: آیا نیروی انتظامی امکان و اراده برخورد با تمامی هفتاد و یک در صد استفاده کننده گان از ماهواره را دارد؟ آیا این برخوردها به گسترش مقاومت مردمی منجر نخواهد شد؟
علاوه براین پرسش ها مرکز پژوهش ها نگرانی خود را از مداخله در حریم خصوصی شهروندان نیز ابراز کرده است. البته پرسش های مرکز صرفا به موضوع ماهواره مربوط نمی شود. دوستانِ مرکز درباره موضوعات دیگری نیز پرسش هایی ساده اما عمیق و بنیادینی را طرح کرده اند که اگر حوصله داشتید خودتان پیدا کنید و بخوانید.
غرض این که در سرزمینی که نهادهای مدنی چندان قوت و اعتباری ندارند و رسانه ها نیز چندان جدی گرفته نمی شوند باید به نهادهایی از این دست دل بست. نهادهایی که بهتر از هرکس دیگری می توانند گره از کار فروبسته ما بگشایند.