با اشاره به اینکه فضای مجازی بر خلاف نامش به جزئی از زندگی واقعی مردم تبدیل شده است، گفت: سرانه مطالعه در فضای مجازی بیشتر از فضای واقعی است. اگر چه از نظر سرانه مطالعه کتاب جزء آخرین ها محسوب می شویم و از روسها، ژاپنی‌ها و آمریکایی‌ها پایین‌تر هستیم اما در زمینه مطالعه فضای مجازی حرف اول را در دنیا می‌زنیم.
وی خاطرنشان کرد: هر نفر ایرانی 2 تا 3 ساعت در فضای مجازی وقت می‌گذراند و باید برای این مسئله فکری کرد، دراین فضا نمی‌توان مانند کتاب با ممیزی و سانسور برخورد کرد.
حسن بیگی افزود: فضای مجازی را باید به عنوان یک واقعیت قبول کرد و برای استفاده از این فضا فرهنگسازی لازم است خود مردم ممیزی کنند. همانطور که در فضای واقعی به برخی مکان‌ها نمی‌روند در این فضا نیز باید بتوانند خودشان بد را از خوب تشخیص دهند.
این نویسنده اظهار داشت: رمان هایی در فضای مجازی منتشر می شود که نسل جوان از جمله دختر و پسر های پانزده، شانزده ساله آن را مطالعه و به طرز عجیبی دست به دست می کنند. مطالعه کردن بسیار خوب است اما نه هر مطلبی! در اینجا است که نقش رسانه ها ، تلویزیون و خانواده ها مشخص می شود. باید این هشدارها توسط رسانه ها به خانواده ها داده شود تا بدانند فرزندانشان چه مطلبی را در فضای مجازی مطالعه می کنند.
وی با اشاره به تاثیر مطالعه رمان های ضعیف از نظر تکنیکی و دستور زبان در نگارش مطالعه کنندگان آن اظهار داشت: رمان های ضعیف در نگارش مطالعه کنندگان آن صد در صد تاثیر می گذارد. گاهی کلمات محاوره ای در این رمان ها استفاده می شود و وقتی فردی پس از مطالعه این دست رمان ها به سراغ کتابی ادبی می رود، مطالعه آن برای وی سخت می شود.
حسن بیگی گفت: در صورتی که فرزندانمان وارد داستان های مجازی شوند، به دلیل آنکه رمان های خوب با ذهن آنها سازگاری ندارد نمی توانند این دسته از رمان ها را مطالعه کنند. بر عکس من نیز که داستان خوان هستم نتوانستم داستان های فضای مجازی را مطالعه کنم. اگر سیر مطالعاتی مردم به سمت داستان های مجازی برود، روی نگارش آنها و زبان فارسی تاثیر می‌گذارد.
58241