جنبش دانشجویی و هارمونی اجتماعی

اما در شرایط نه چندان خوبی که در کشور ایجاد شده و گسلهای متراکم سیاسی اجتماعی، که هر آن می تواند فعال شده و مشکلاتی برای کشور ایجاد کند، ما هیچ راهی نداریم جز برگشت به سر منشا تفاهم و وحدت اجتماعی و همزیستی مسالمت آمیز مردم، نخبگان، گروههای مرجع اجتماعی در کنار هم از طریق تقویت نهادهای مدنی و احزاب برای آموزش و تقویت، مصالحه، سعه صدر، پذیرش ارای مخالفین و رعایت اصل شفافیت و لزوم گردش صریح و سریع اطلاعات در جامعه و مهمتر از همه قانونگرائی به منظور تقویت انسجام اجتماعی و جلوگیری از تفرقه. جامعه به سرعت به سمت قطبی شدن و احساس خلاء و بیگانگی کردن و فرو رفتن در خود پیش میرود. و یکی از مهمترین مشکلاتمان در کشور اینست که افکار، جهت گیریها، تمایلات، خواسته ها، قوانین مصوب و الزامات قانونی یک زندگی مدنی در دنیای کنونی که دچار حجم وسیع تغییرات آنی شده است با اقدامات، جهت گیری و تلاشهایمان تطابق نداشته ، همگن نیست و هرکدام به یک طرف میکشند.

به عبارت بهتر هارمونی در زندگی اجتماعی و حتی فردی یا وجود ندارد و یا کمتر شده است و به نوعی دائما" در تعارض زندگی میکنیم و به قولی همیشه دغدغه داریم بدون آنکه در جهت رفع آن تلاش کنیم! بطور مثال اصل اساسی در فلسفه سیاسی حکومت، رعایت اصل تفکیک قوا و اداره مملکت توسط قوه مجریه بر اساس قوانین مدون و موضوعه بوده و قوانین بسیار زیادی نیز تصویب شده است اما از این ابزار استفاده نکرده، در جایگاه خود قرار نمیگیریم، در کارهای هم دخالت میکنیم و حتی با اقدامات غیر قانونی و غیر معقول خود قصد داریم قالیچه را از زیر پای دیگری بیرون بکشیم.

اما عقل سلیم و سیاسی و یک روح متعالی و طبیعی ایجاب میکند اگر مایل به توسعه کشور و بهروزی مردم باشیم برای سامان بخشیدن به جامعه مان نیازمند الزاماتی هستیم که باید فراهم کنیم اما هم اکنون بهر دلیلی و شاید اصلا" بدون دلیل در صدد تامین آنها نیستیم و حقوق اجتماعی یکدیگر را رعایت نمیکنیم. حتی در بعضی موارد رعایت چنین الزاماتی ضرری هم برای کسی ندارد اما بدلیل روزمرگی و عدم وجود اراده جدی برای نظریه پردازی و پیدا کردن راه های علمی و بومی از سوی مراجع ذیربط و از جمله دانشگاهها و نخبگان چنین تلاشهائی وجود ندارد.

برگردیم به ریشه های هارمونی ساز فرهنگمان، و فرصت رشد جوانانمان را از طریق فعالیت سیاسی اجتماعی و یادگیری و تجربه اندوزی در عمل را برای آنها فراهم کنیم. تحولات سیاسی اجتماعی و دگرگونی نسلی را نمی شود نادیده گرفت اما میتوان مدیریت کرد و به ندای انسانی آنها گوش و پاسخ مثبت داد. فرصت را غنیمت شمرده و ابعاد گوناگون جنبش دانشجوئی کشور، ویژگیهایش و سیر تطور آن در طول زمان و نقش آن در آگاهی سازی مردم ایران را برای نسل جوان تبیین و آنها را به این ریشه پیوند زنیم تا احساس بیهودگی و بیگانگی و بی ریشه ائی نکنند. جنبش دانشجوئی کشور از بدو تولد خود توانست نخبگی را به مردم پیوند دهد و همچنان این قدرت بسیج کنندگی و قرار دادن مردم در پشت تصمیمات حکومت و دولت به منظور توسعه و رفاه کشور را دارد. ان‌شاالله!