برای فهم رفتار ماجراجویانه ترامپ باید از «تئوری بازی‌ها» و مشخصا «بازی جوجه» (Chicken Game) که به بازی ترسوها نیز معروف است کمک بگیریم. نظریه بازی تلاش می‌کند تا رفتار ریاضی حاکم بر یک موقعیت راهبردی (تضارب منافع) را مدل‌سازی کند. این موقعیت، زمانی پدید می‌آید که موفقیتِ یک فرد وابسته به راهبردهایی است که طرف‌های مقابل انتخاب می‌کنند.
بازی جوجه دو راننده را مدل می‌کند که روی یک پل در یک امتداد در جهت مخالف به سمت هم حرکت می‌کنند. اولین راننده‌ای که ماشینش را منحرف کند بازنده است. اگر هیچ‌یک از راننده‌ها فرمان کج نکند، نتیجه، مرگ هر دو طرف خواهد بود. اما اگر هر دو فرمان کج کنند، بازی برنده ای نخواهد داشت، اما هر دو زنده می‌مانند.
یکی از تاکتیک‌ها در بازی جوجه این است که یک طرف قبل از شروع بازی برنامه قطعی خود را اعلام کند. به‌طور مثال، اگر یک طرف قرار باشد که فرمان خود را قبل از مسابقه از کار بیندازد، طرف مقابل خود را در موقعیتی قرار می‌دهد که باید از جاده منحرف شود.
رجزخوانی‌های این چند روزه ترامپ، همان تظاهر به کندن فرمان از جای خود است. او به تندی تهدید می کند و حتی به اعتقاد من، به عمد، تصویر غیرمنطقی و دیوانه واری از خود به نمایش می گذارد تا طرف مقابل را از راه به در کند.
1717