بهنوش خرم‌روز: بررسی‌های جامعی که اخیرا در مورد تاثیر تغییرات آب و هوایی زمین بر اقیانوس‌های این کره صورت گرفته‌اند، نشان می‌دهند که اقیانوس‌ها به شدت در حال تغییر هستند. خبر بد این که میلیون‌ها سال است اقیانوس‌ها تا این حد در حال تغییر نبوده‌اند.
ساینس‌دیلی با انتشار این خبر گزارش داده است که افزایش گازهای گلخانه‌ای تولید شده به دست بشر در جو زمین، تغییرات برگشت‌ناپذیر و چشمگیری را در نحوه عملکرد اقیانوس‌ها ایجاد کرده است که بالقوه تاثیرات مستقیمی بر میلیون‌ها انسان ساکن کره زمین خواهد داشت.
به نوشته ساینس‌دیلی، این نتایج را دو دانشمند پیشرو در علوم اقیانوسی، از دو دانشگاه کوئین‌لند استرالیا و کارولینای شمالی واقع در چپل‌هیل آمریکا منتشر نموده‌اند.
پروفسور اوو هوگلدبرگ، مدیر موسسه تغییرات جهانی دانشگاه کوئین‌لند در این‌باره می‌گوید: « نتایجی که ما به دست آورده‌ایم نشان می‌دهد که این تغییرات بر زندگی انسان‌ها تاثیرات زیادی خواهد داشت، خصوصا اگر این روند همچنان به رشد خود ادامه بدهد. اقیانوس‌ها نیمی از اکسیژنی را که ما تنفس می‌کنیم تولید می‌کنند و 30 درصد دی‌اکسید کربنی را هم که انسان ها تولید می‌کنند جذب می‌نمایند. بنابراین می‌توان گفت که اقیانوس‌ها معادل قلب و ریه‌های زمین هستند. به زبان ساده، زمین بدون اقیانوس‌هایش دوام نمی‌آورد.»
این در حالی است که به نظر می‌رسد اقیانوس‌ها به شدت بیمار شده‌اند. هوگلدبرگ توضیح می‌دهد: «درست مثل این است که زمین روزی دو بسته سیگار بکشد.»
به گفته این محققین ما داریم وارد عصر جدیدی از حیات می‌شویم که در آن اقیانوس‌ها دیگر نمی‌توانند خدماتی را که همیشه ارائه می‌کردند، به اندازه کافی‌در اختیار ما بگذارند و چه بسا به زودی به طور کل ناتوان بشوند. بدین ترتیب مردم سراسر جهان مشکلات و هزینه‌های فراوانی را در پیش رو دارند. اگر این روند ادامه پیدا کند، با بروز تغییرات شدید و ناگهانی، شاهد عصر تازه‌ای از انقراض‌های گسترده خواهیم بود.
تغییر عمده اقیانوس‌ها گرم‌تر و اسیدی‌شدن آب‌هاست که چرخه آب و وسعت مناطق مرده اعماق اقیانوس را تغییر می‌دهد. تغییرات اساسی اقیانوس‌ها عبارت خواهند بود از: سواحل مرجانی و علف‌ها و شاه‌پسندهای دریایی (که برای پرورش ماهی‌ها ضروری هستند) کم‌تر، ماهی‌های کوچک‌تر و کم‌تر، در نتیجه تغییر چرخه غذایی و توزیع حیات در آب، بیماری‌ها و آفت‌های بیشتر بین موجودات دریایی.
دکتر جان برونو، استادیار دانشگاه کارولینای شمالی هم معتقد است گازهای گلخانه‌ای تاثیرات گسترده شیمیایی و فیزیکی بر اقیانوس‌ها دارند که در یک میلیون سال گذشته بی‌سابقه بوده است. وی می‌افزاید: «ما هر روز بیشتر مطمئن می‌شویم که اکوسیستم دریایی دارد به نقطه بحرانی خود می‌رسد. نتیجه آن‌قدر گسترده خواهد بود که ما حتی نمی‌توانیم مدل آن را بسازیم یا اتفاقاتی که خواهند افتاد را پیش‌بینی کنیم. نادیده گرفتن علم راه حل این مسئله نیست. رهبران کشورهای دنیا باید هر چه سریع‌تر اقدامی برای توقف رشد گازهای گلخانه‌ای انجام بدهند.»