هر سال و در آستانه نیمه شعبان، یکی از بحثهایی که داغ می شود، موضوع انجمن حجتیه و نگاه آنها به مسئله مهدویت و ظهور است.
این نوشته قصد ورود به این مقوله را ندارد که در باره آن از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی تا کنون هزاران سخنرانی و مقاله مطرح شده و به گمانم زاویه پنهانی در این خصوص وجود ندارد. تنها می خواهم مطلبی را که شخصا از حضرت آیت الله خزعلی در باره انجمن حجتیه شنیده ام نقل کنم.
کسانی که با تفکر من آشنا هستند می دانند با ایده ای که در باره وظایف شیعه در زمان غیبت به انجمن حجتیه منتسب است کاملا مخالفم، بنا بر این نوشته حاضر اصلا به معنای تایید انجمن نیست.اما برای آنها که تاریخ اندیشه دینی را نگاشته یا خواهند نگاشت ، یا خوانده و خواهند خواند ، این مطلب را می نگارم.
شخصا دو بار از آیت الله ابوالقاسم خزعلی که مدتی نمایندگی حضرت امام (ره) را داشتند تا به بررسی وضع انجمن حجتیه بپردازند ( و البته پس از مدتی نمایندگی شان را پس گرفتند) شنیدم که:
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، مطالبی در باره اتجمن حجتیه مطرح شد که صحت نداشت و مطالبی به این انجمن نسبت داده می شد که درست نبود. من این موضوع را با شهید مطهری در میان گذاشتم و از ایشان خواستم موضوع را در جلسه ای در محضر امام(ره) مطرح کنیم. مرحوم شهید مطهری سخنان من را تایید کرد و قرارگذاشتیم از امام وقت بگیریم. متاسفانه ایشان توسط گروهک فرقان به شهادت رسید و من هم بعد از آن به دلیل فضای سنگینی که علیه انجمن حجتیه وجود داشت ، موضوع را با امام در میان نگذاشتم.
آیت الله خزعلی سپس در تتمیم استدلال خود به برخی اعضای انجمن حجتیه در سالهای پیش از انقلاب اشاره کرد و آقایان پرورش، دکتر ولایتی، دکتر خرازی ، دکتر حداد عادل و... را به عنوان اعضای صالح انجمن معرفی کرد و گفت تفکر صحیح و انقلابی این افراد که منطبق بر خط انقلاب و نظام است نشان می دهد برخی مطالب مطرح شده علیه انجمن حجتیه (در آن مقطع) نادرست است.
آیت الله خزعلی در برابر این سخن من که مرحوم شیخ محمود حلبی در اظهارات خود به ساحت بنیانگذار انقلاب اسلامی اسائه ادب کرده است گفت: من با آقای حلبی حشر و نشر نداشته ام و وقتی این حرف را شنیدم به او پیغام تندی دادم.
شنیده های دیگری هم از آیت الله خزعلی در باره حضرت امام(ره) دارم که در فرصتی دیگر خواهم نوشت. انشاءالله