به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، آیت الله باقری بنابی، استاد اخلاق و مدیر حوزه علمیه ولیعصر بناب به بیان خاطره‌ای از اخلاص و ایثار شهید حجت الاسلام کمال قاسمی پرداخته است که تقدیم شما فرهیختگان می‌شود.
بنابر روایت حوزه، کمال قاسمی طلبه‌ای بود که نه‌تنها در نام، بلکه در حقیقت نیز مظهر کمال بود.
او طلبه‌ای مخلص، بافضیلت و اهل معنا بود که در هر قدمش، اخلاص و معنویت موج می‌زد.
صدای او هنگام خواندن دعای کمیل و توسل، چیزی فراتر از صوتی معمولی بود؛ صدایش جان داشت، روح داشت، معنویت داشت.
آن صدا، دل را تکان می‌داد، انگار که با هر واژه، مسیری به‌سوی آسمان باز می‌کرد.
روزی نزد من آمد و با لحنی سرشار از احترام و تأمل گفت:
«اگر اجازه بفرمایید، قصد دارم برای ادامه تحصیلاتم به قم بروم. با اینکه از درس و بحث در محضر شما بسیار خرسندم، اما احساس می‌کنم در اینجا نمی‌توانم آن اخلاصی را که در طلبش هستم، بیابم.»
در آن لحظه، گرچه دلم نمی‌خواست از او جدا شوم، اما درک می‌کردم که مسیر تعالی‌اش از جایی دیگر می‌گذرد. به او گفتم:
«اگرآنجا احساس موفقیت بیشترداری، بروموفق باشی»
رفت، اما همیشه در ذهنم بود. تا آن روز که خبر شهادتش رسید. لحظه‌ای که زمین و زمان ایستاد.
شنیدن خبر شهادت کمال، چیزی فراتر از یک تلخی ساده بود؛ گویی ضربه‌ای سهمگین بر جانم نشست. دستانم لرزید، نفسم گرفت. درد، فقط درد از دست دادن یک شاگرد نبود، بلکه حس از دست دادن کسی بود که تماماً اخلاص و ایثار را معنا کرده بود.
من در غم و سوز این خبرها بودم که هر از چند گاهی خبر شهادت دیگر طلبه‌های مدرسه می رسید، مثل شهیدان : اهری، صفری،جهان سپاس، بلوزی، تمکین وش، مراد طارم؛ ضربه‌ای دیگر، و اندوهی شدید برایم بود.
کمال دیگر فقط یک نام نبود؛ او تبدیل به یک راه، یک مشعل فروزان شد.
راهی که به ما نشان داد اخلاص، تنها در کلام نیست، بلکه در عمل و جان‌فشانی است.
نسل امروز، اگر بخواهد قهرمانان واقعی خود را بشناسد، باید در صفحات تاریخ به جست‌وجوی کمال‌هایی بپردازد که در سکوت و بی‌ادعایی، جهان را تغییر دادند.
کمال، معنای واقعی عشق به خدا و ایثار را با خون خود نوشت. و این نام، تا همیشه در قلب‌ها زنده خواهد ماند.
آیت الله بنابی و شهیدان کمال قاسمی ، اهری ، علیایی در مسیر زیارتی مشهد مقدس
منبع: کانال کمالات کمال