به گزارش خبرگزای خبرآنلاین، ناصرالدینشاه قاجار در خاطرات روز دوشنبه ۷ رجب ۱۲۸۷ (یازده مهر ۱۲۴۹) نوشت: در نوبران اطراق شد. روز را به روزنامه خواندن و استراحت گذشت. شب بعد از شام مردانه شد. علیرضاخان، عرفانچی آمدند. عرفانچی روزنامه خواند. امینالملک چند روز است گلودرد و ناخوش است. دبیرالملک هم ناخوش است. اندرون: دلبر، تارچی، تاجگل، اصفهانی کوچکه، زنعمو ناخوش هستند؛ اما الحمدلله سلامت است.
شب خوابیدم. انیسالدوله...
امروز علیّ [۱] آمده بود (در همدان بوده است) سوار اسبی بود، چماق بلندی در دست داشت. حاجی سیفالدوله تلخ [۲] آمده است.
پینوشت
۱- علیّ نام یکی از دلقکهای همعصر ناصرالدینشاه بوده است که ظاهرا هنرش تکرار کلمه علیّ بوده است. این علیّ یابویی داشته و اغلب اوقات که شاه را میخواسته است ببیند با یابوی خود به اندرون شاه برای ملاقات وارد میشده و کسی هم مانع ورود او با یابویش نمیشده است. [متوفی به تاریخ ۹ جمادیالثانی سال ۱۳۰۹ ق]. (دلقکهای مشهور درباری و مسخرههای دورهگرد، ص ۱۵۶)
۲- حاجی سیفالدوله میرزا، پسر سوم علیشاه ظلالسلطان بوده، و چون تا اواخر سلطنت ناصرالدینشاه میزیست و شاهزاده معمری بود، شاه و دیگران او را حاجی عمو خطاب میکردند. (بامداد، جلد ۱، ص ۱۳۳)
منبع: روزنامه خاطرات ناصرالدینشاه قاجار از ربیعالاول ۱۲۸۷ تا شوال ۱۲۸۸ ق به انضمام سفرنامه کربلا و نجف، به کوشش مجید عبدامین، تهران: انتشارات دکتر محمود افشار، چاپ اول، زمستان ۱۳۹۸، ص ۸۳.
۲۵۹