پیشنهاد نگارنده برای ایجاد یک کریدور حفاظت شده برای عبور کاروان‌های قاچاق مواد مخدر - که از کشور همسایه ایران به مقصد اروپا بارگیری می‌شوند - و ترانزیت آنها بدون مانع انتظامی - که در واکنش به مواضع احمد شهید و خانم اشتون که اعدام قاچاقچیان مواد مخدر را «وحشتناک» خواندند مطرح شد – با واکنش‌های متفاوتی از سوی خوانندگان عزیز مواجه گردید و بحثی جدی را در فضای مجازی دامن زد.

 
 
ضمن تشکر  از خوانندگان محترمی که نظرات مخالف و موافق خود را بیان فرمودند اکنون برای تبیین بیشتر این پیشنهاد و نیز ارائه توضیحاتی نسبت به دیدگاه‌های خوانندگان محترم نکاتی را یادآور می‌شوم:
1- سال‌هاست که ایران همه توان خود را برای مبارزه بی امان با قاچاق مواد مخدر بکار گرفته و تا کنون صدها تن از بهترین جوانان عزیز ما در این را به شهادت رسیده‌اند. البته این مبارزه بر اساس آموزه‌های دینی و انقلابی و برای حفظ جوانان از خطر مواد مخدر سامان یافته است اما واقعیت این است که بیشتر مواد مخدری که به ایران قاچاق می‌شود برای مصرف داخلی نیست و بیشتر به مقصد سایر کشورها، به ایران وارد می‌شود. بنابراین دیگر کشورها و بویژه اروپایی‌ها بیشترین نفع را از این مبارزه می‌برند؛ تقریباً هیچ امکانات و نیروی انسانی برای این مبارزه بکار نمی‌گیرند و جوانان‌شان هم به دلیل کاهش توزیع مواد مخدر از مصونیت بیشتری برخوردار می‌شوند. نکته جالب اینکه اروپایی‌ها نه تنها کمترین کمک را به این مبارزه می‌کنند بلکه هر بار که ایران قاچاقچیان را به مجازات می‌رساند فریاد وا حقوق بشر! آنها گوش فلک را کر می‌کند. جالب‌تر اینکه با بالا گرفتن بحث‌های هسته‌ای تهدید می‌کنند همین کمک‌های اندک را هم قطع خواهند کرد. بنابراین هیچ دلیلی وجود ندارد که ما با هزینه‌های گزاف مانع عبور کاروان‌ها از مسیر ایران شویم.
2- ترانزیت کاروان‌ها به این مفهوم نیست که ما راضی به توزیع مواد مخدر در بین جوانان اروپایی هستیم بلکه با این پیشنهاد در واقع میدان مبارزه با قاچاق مواد مخدر را گسترده‌تر کرده و اروپا را بطور واقعی درگیر این مبارزه جدی می‌کنیم. ما امیدواریم آنها همه توان خود را برای مبارزه بکار گیرند و اجازه ندهند جوانان‌شان به ورطه اعتیاد بیفتند و البته اگر آنها وارد این مبارزه شوند ما آنها را تحسین خواهیم کرد.
3- برخی از دوستانی که با این پیشنهاد مخالف بودند عمدتاً از منظر انسان‌دوستی و تنش‌زائی به آن نگریستند، اما من فکر می‌کنم با درگیر شدن سایر کشورها در این مبارزه فضا برای قاچاقچیان بیشتر نا امن شده و در نتیجه انسان‌های بیشتری از خطر مواد مخدر رهایی می‌یابند. از دیگر سو زمانی که اروپا خود ابعاد این مبارزه را درک کند تمهیدات جدی برای کاهش تولید مواد مخدر در افغانستان خواهد اندیشید و تلاش خواهد کرد سرچشمه مواد افیونی را بخشکاند و این خدمت بزرگی به انسانیت است. طبیعی است اگر اروپایی‌ها در این مبارزه مسامحه کنند خود مسئول اعتیاد مردم و جوانان خود خواهند بود.
4- برخی از دوستان موافق اما از منظر درآمد این ترانزیت به مسئله نگاه کردند در حالی که نگارنده هرگز به این موضوع نظر ندارد و حتی پیشنهاد می‌کند هیچ عوارضی در این زمینه دریافت نشود چون اصولاً این‌گونه درآمدها قطعاً شبهه شرعی دارد.
5- برخی مدعی شدند قبلاً این کار انجام می‌شده و یا اکنون انجام می‌شود، در حالی که من تقریباً مطمئن هستم چنین کاری تا کنون انجام نشده است. برخی از دوستان هم معتقد بودند این کار بدون اعلام و به صورت مخفی انجام شود اما من معتقدم اگر این تصمیم گرفته شد رسماً اعلام گردیده و علت آن نیز در سطح گسترده به اطلاع افکار عمومی جهان برسد.
انتظار می‌رود همچنان‌ که مردم نسبت به این پیشنهاد حساسیت نشان دادند و دیدگاه‌های مخالف و موافق خود را مطرح کردند، مسئولان نیز موضوع را جدی گرفته و حداقل بطور دقیق و کارشناسی ابعاد و پیامدهای آن را مورد بررسی قرار داده و بر اساس منافع ملی درباره آن تصمیم‌گیری کنند.
 
(کاربران محترم خبرآنلاین  می توانند ذیل همین مطلب نظرات جدید و دلایل موافقت و مخالفت خود را بیان کنند) 

 

برای مشاهده نظرات کاربران خبر آنلاین پیرامون مقاله "مواد مخدر را به اروپا ترانزیت کنید" به لینک زیر مراجعه فرمایید: 

 www.khabaronline.ir/detail/253715/weblog/fayazi

منبع: خبرآنلاین