پهنه‌ای به بزرگی 18 هزار هکتار در منتهاالیه شمال خاوری استان خراسان شمالی، جایی که در آنسویش کشور ترکمنستان قرار گرفته است؛ یکی از زیباترین مناطق حفاظت شده کشور و یکی از اصلی‌ترین رویشگاه‌های درختان اُرس است؛ رویشگاهی که در آن، یکی از سه زیستمند کهنسال وطن بیش از 2500 سال است که در آن به آفتاب سلامی دوباره می‌دهد و شما خوانندگان عزیز خبرآنلاین پیش‌تر در مورد آن بانوی ده میلیون دلاری خوانده‌اید. منطقه حفاظت شده گلول و سرانی، عموماً کوهستانی است با شیب‌های تند، دره‌های ژرف و صخره‌های مرتفع که بخشی زیبا و منحصربه فرد از رشته کوه‌های کپه داغ را تشکیل می‌دهد؛ سرزمینی که زیستگاه خالص‌ترین قوچ اوریال است و به همین دلیل از 27 تیرماه سال 1350 توسط سازمان شکاربانی و نظارت بر صید آن زمان با عنوان منطقه حفاظت شده اعلام شده است و تاکنون برای پاسداری شایسته از آن، خون‌های فراوانی از عزیزترین فرزندان این آب و خاک به پایش ریخته شده است که آخرین شاهدش، شهید سعید پرهام بود. از جمله گیاهان زیبا و اغلب معطر این پهنه‌ی بهشتی که در تصاویر هم ملاحظه می‌شوند، می‌توان به انواع بالشتکی‌ها از قبیل گون، کلاه میرحسن، چوبک و اسپرس خاردار اشاره کرد. همچنین علاوه بر قوچ و میش اوریال در این زیستگاه شمالی وطن، جاندارانی چون پلنگ، گربه وحشی، گراز، سمور سنگی، خرگوش، دارکوب قهوه‌ای، سهره سیاه و کبک دری نیز زندگی می‌کنند.دست آخر آن که نسبت مساحت این منطقه به مساحت کل مناطق تحت مدیریت اداره کل محیط زیست استان خراسان شمالی، حدود 6.65 درصد است.
به راستی چگونه حاضر شدیم که به بهانه احداث یک جاده ظاهراً نظامی، شاهد چنین قتل عام باورنکردنی در منطقه باشیم؟ و چرا آقای دکتر کیخا، معاون محیط طبیعی سازمان حفاظت محیط زیست در برابر این جنایت غیرقابل جبران به نسل امروز و آینده کشور سکوت کرده است؟
یعنی شما تصاویر دردناک این قتل عام را تاکنون ندیده و خبرش را نشنیده‌اید؟ به راستی یک صندلی چقدر می‌ارزد آقایان مدیر در سازمان حفاظت محیط زیست کشور؟!
در همین باره:
- نامه کارشناسان و مدیران میانی محیط زیست استان به مسئولان کشوری در اعتراض به احداث این جاده