امید کریمی: ساعتی مانده به ظهر روز ۲۹ دیماه ۱۳۹۲، یک تولیدی پوشاک در طبقه پنجم ساختمانی در خیابان جمهوری نبش ابوریحان، آتش گرفت. ۲۵ نفر در آتش محاصره شدند. سه نفر، دو زن و یک مرد خود را به پنجره رساندند تا فرار کنند. اما فقط مرد نجات پیدا کرد و هر دو زن سقوط کردند و کشته شدند. چون نه نردبان آتش نشانی باز شد و نه تشک نجات زیر پای آنها پهن بود. روایت دلخراش است؛ یکی از آنها حتی روی زمین صاف هم سقوط نکرد و روی موتوری افتاد که آنجا پارک شده بود.
روایت اولیه سازمان آتش نشانی از حادثه همین چند خط است: دو نفر از خانم‌هایی که در این تولیدی فعالیت می‌کردند به دلیل آتش‌سوزی از پنجره‌های طبقه پنجم این ساختمان آویزان شده بودند که به دلیل ناتوانی در استقرار مستحکم خود به پایین پرتاب و جان خود را از دست دادند. بلافاصله نردبان‌های آتش‌نشانی در جاهای مناسب مستقر و 8 نفر دیگر که در حال سقوط بودند را نجات دادند و 15 نفر دیگر نیز که در راه‌پله‌های ساختمان گرفتار شده بودند توسط آتش‌نشانان نجات پیدا کردند (اینجا)
اما روایت های مردمی و عکس هایی که پس از آن منتشر شد (اینجا)، سیل انتقادات را متوجه سازمان آتش نشانی و شهرداری تهران کرد. اینکه چرا نردبان های آتش نشانی به موقع نرسیده و آن یکی هم که رسیده چرا نقص فنی داشته و باز نشده است؟(اینجا و اینجا) چرا آتش نشانی تشک بادی برای چنین مواقعی ندارد و اگر دارد چرا آنرا برای نجات دو زن باز نکرده است؟
هرچند که سخنگوی سازمان آتش نشانی مقصر را دو قربانی حادثه دانست: اگر این دو زن 2 دقیقه صبر می کردند نردبام دوم باز شده و آنها به پایین منتقل می شدند. 2 دقیقه پس از سقوط این افراد آتش نشانان با باز کردن نردبام دوم 5 نفر از محبوس شدگان در ساختمان را به پایین انتقال دادند. (اینجا)
پس از این بود که نهادهای نظارتی وارد گود شدند تا دراین باره بررسی هایی انجام دهند؛ سازمان بازرسی کل کشور هیاتی ویژه را مامور کرد تا حادثه آتش‌سوزی ساختمان پنج طبقه خیابان جمهوری و عملکرد دستگاه‌های مسئول را در این حادثه بررسی کند. (اینجا)
سپس رییس جمهور هم به وزیر کشور دستور داد تا موضوع را رسیدگی کند (اینجا) وزیر کشور هم گفت که تیمی زبده این حادثه را بررسی می کند (اینجا) پلیس هم سه روز پس از حادثه، کارگاهی که دو زن در آن کار می کردند را پلمب کرد (اینجا) دادستان تهران هم چهار روز بعد در محل حادثه حاضر شد موضوع را بررسی کرد (اینجا) وزیر کار هم دستور داد شرایط کارگاه محل کار دو زن بررسی و دلیل کار کردن آنها در روز تعطیل مشخص شود.
اما شهرداری تهران همچنان تلاش کرد عملکرد سازمان آتش نشانی را توجیه کند. مجتبی عبداللهی معاون خدمات شهری شهردار تهران در حاشیه جلسه علنی شورای شهر قصور مامور سازمان آتش نشانی را در مرگ این دو زن نپذیرفت و عملکرد مثبت و قابل قبول آتش نشانی در حوادث گذشته را یادآوری کرد (اینجا) ضمن اینکه به گفته مدیران شهرداری، اصلا اتاق محل کار این دو زن، آتش نگرفته بوده و آنها از ترس، از پنجره آویزان شده بودند.
البته روایت مردی که همزمان با این دو زن از پنجره دیگری آویزان بود چیز دیگری است. او می گوید آتش نشانی اگر به آنها آب نمی پاشید و اگر دو دقیقه زودتر نردبان را باز کرده بود، آنها زنده بودند (اینجا و اینجا)
از سوی دیگر هرچند تعدادی از اعضای شورای شهر تهران انتقادات تندی به آتش نشانی کردند، اما در همان شورای شهر هم اعضایی هستند که آتش نشانی را مقصر در حادثه نمی دانند، از جمله رحمت الله حافظی. به عقیده او قصور انسانی در جان باختن دو زن در حادثه خیابان جمهوری دخالت نداشته است (اینجا)
اما سه روز پس از حادثه، محمدباقر قالیباف، شهردار تهران به حادثه و انتقادات واکنش نشان داد. او قول داد که در ۱۵ روز نتایج بررسی ها را اعلام کند. (اینجا)
همه اینها به کار، اما خانواده های قربانیان حادثه می گویند تاکنون حتی دلجویی هم نشده اند. (اینجا) هرچند که مسوولان آتش نشانی در مراسم ختم آنها شرکت کرده اند. اما افکار عمومی چنین چیزی را کافی نمی داند.
موجی از درخواست برای استعفا که از رییس سازمان آتش نشانی و برخی مدیران شهرداری را شامل می شود، حتی به درخواست استعفای شهردار تهران هم رسیده است. هرچند که در شبکه های اجتماعی.
البته انتظار دادن استعفا، با توجه به سوابق گذشته برای مدیران ما زیاد است و حتی عذرخواهی ساده و پذیرفتن قصور از سوی مدیران شهرداری، خیلی ها را راضی می کند، اما همین حادثه نشان داد مدیریت بحران در پایتخت ایران چندان قوی نیست. حتی اگر به ادعای معاون شهردار تهران، آمار کشته های آتش سوزی در تهران از لندن، کمتر باشد.
۴۷۴۷