اما هدف ما پرداختن به این موضوع نیست. سالهای سال است که ما ایرانی ها نسبت به خودمان، قومیتها و ملتهای دیگر دچارپیش داوری و دراصطلاح جامعه شناسی در بند استریو تایپ ها و کلیشه ها هستیم به عنوان مثال همواره می پنداریم آلمانی ها واصولا نژاد ژرمن در اروپا شامل کشورهای آلمانی زبان و اسکاندیناوی مردمی سرد ، نژاد پرست و بی عاطفه هستند در این میان خودمان را البته اشرف مخلوقات دانسته و می پنداریم اگر ما نبودیم چه می شد و چه می شد....
اما در قصه مهاجرت آوارگان سوری ، در منش مردم و دولت آلمان و اتریش در برخورد با این پناهجویان حقایقی نهفته است که ما را برآن میدارد تا نسبت به قضاوتهایمان درباره ی خود و دیگر ملتها تجدید نظر کنیم.
حدودا یکماه قبل بود که در شبکه های اجتماعی فیلم کوتاهی از آنگلا مرکل منتشر شد که در جواب دختری نوجوان از فلسطین در یکی از مدارس آلمان که خواستار سخت گیری کمتر در پذیرش تابعیت پدر و مادرش شده بود گفته بود بر طبق قانون آلمان کسانی که غیر قانونی وارد شده اند نمی توانند بمانند ...گریه این دختر تا روزها دستمایه منتقدان مرکل شده بود در صورتی که او می توانست با یک حرکت پوپولیستی دختر را در آغوش بگیرد و جلوی دوربین ها به معاون همراهش بگوید : "هی یوهان کار این دختر خانوم و خانواده اش را درست کن" اما او این کار را نکرد اما همین آنگلا مرکل کسی بود که با تصویب کمک 6 میلیاردیوروئی گام قانونی دیگری برای کمک به مهاجران سوری برداشت .
علاوه براین کمک های مالی، رهبران احزاب ائتلافی به توافق رسیدند که روند بررسی تقاضای اقامت پناهجویان را نیزسرعت بخشند.
بر طبق گزارش رسانه های آلمان ،این تصمیم دولت ائتلافی، انتقاد مخالفان صدراعظم آلمان را در پی داشت و آنها این را اقدامی خطرناک توصیف کرده اند.
مرکل ضمن اعلام این تصمیم گفت: «آنچه اکنون در حال تجربه آن هستیم، چیزی است که در آینده کشورمان تغییراتی ایجاد می کند. ما این تغییر مثبت را می پذیریم و باور داریم که می توانیم آن را به انجام برسانیم.»
طی هفته گذشته و با تصمیم دولت آلمان برای بازگشایی مرزهایش به روی پناهجویان، بیش از ۲۰ هزار پناهجو وارد خاک این کشور شده اند.
دولت آلمان تعداد پناهجویانی را که طی سال ۲۰۱۵ در خاک خود می پذیرد، حدود ۸۰۰ هزار نفر عنوان کرده که بسیار بیشتر از دیگر کشورهای عضو اتحادیه اروپا و چهار برابر بیشتر از پناهجویان پذیرفته شده در این کشور طی سال گذشته است.
علاوه بر این اقدام دولتی تصاویر مردمی که با پلاکاردها و حضور در مبادی ورودی به کمک خودجوش به پناهندگان پرداختند بسیار زاید الوصف بود مردمی که با اتومبیلهایشان پناهجویان را سوار کرده و به خانه های خود حتی بردند.
این پذیرندگی نه تنها در آلمان بلکه در بین ملتهای دیگر شمال اروپا که به نظر ما خشک و نژاد پرست هستند نیز دیده می شود
سئوال اینجاست که این ژرمن های نژاد پرست بر اساس چه قاعده ای به ناگهان دیگر دوست شده اند و رسم مسلمانی را از ما مسلمانان بهتر به جا می آورند.
این در حالی است که در کشورهای همسایه با سوریه مانند ترکیه برخوردها بسیار غیر انسانی است.
مردم آلمان خود زخم خورده جنگ و تعصب و خشونت نژادی بوده اند اما آنان با گذار از نفرت و پیش داوری نسبت به متفقین که تا چند طبقه زیر زمین برلین و کلن و.... را شخم زدند با چسبیدن به تولید و فرهنگ تولید کنندگی الان به منجیانی بدل شده اند که نیمی از مردم اروپا و حتی جهان چشم امیدشان را به آنها بسته اند این موضوع درس مهمی برای مردم و دولتمردان کشورهای در حال توسعه است تا به جای بها دادن به تعصبات و اختلاف عقیده های موسمی و جنگ قدرت، سر به راه توسعه و اهداف انسانی آن بگذارند تا بتوانند درعمل منجی ملت خود و دیگران باشند.