زائري که به شهر زيارتي نجف اشرف سفر ميکند، نخستين چيزي که براي او آزار دهنده و ناراحت کننده است، وضعيت غمبار و ناهنجار انباشت زباله در معابر و کوچه‌ها و نيز فقدان کلّي بهداشت در کوي و برزن اين شهر مهم زيارتي است. مسأله نظافتِ عمومي و بهداشت معابر، در اين شهر در پايين‌ترين سطح خود، بلکه در حدّ صفر است، چيزي که براي يک شيعه زائر حرم اميرالمؤمنين عليه السلام، ابداً پذيرفتي نيست؛ وضعيت به گونه اي ناهنجار است که براحتي مي‌توان اذعان داشت، اين شهر سترگ و مهمّ شيعي جهان، نهاد و سازماني به نام شهرداري ندارد! زائراني که از کشورهاي اروپايي و امريکايي و مانند آنها، به اين شهر سفر کرده اند، برخي در سفرنامه هاي خود به اين موضوع رقت بار فقدان نظافت و بهداشت عمومي در اطراف حرم اميرالمؤمنين عليه السلام در شهر نجف اشرف، اشاره کرده‌اند.
البته وضعيت بهداشت در عراق، ابداً قابل مقايسه با ايران نيست و با همه ضعف‌ها و اشکالاتي که در سيستم نظافت عمومي، امحاء و مشکل بازيافت مکانيزه زباله و مسائل پيراموني آن، در ايران اسلامي نيز وجود دارد، اما در عين حال، بايد اذعان داشت که سطح بهداشت و نظافت عمومي در ایران نسبت به بسياري از کشورهاي ديگر، از جمله کشورهاي عربي همچون عراق، مصر، تونس، لبنان، وضعيت مطلوب و نسبتاً پيشرفته‌اي دارد. نبايد از نظر دور داشت که مسأله عدم توّجه جدّي به نظافت عمومي و عدم رعايت بهداشت، به نظر ميرسد در ميان عربها، يک فرهنگ عمومي ريشه دار است، چنانکه در کشورهايي نظير مصر هم وضعيت، تا حدودي چنين است و با همه اين حساسيتي که ما ايرانيان نسبت به مسايل بهداشتي در کشور داريم، متأسفانه به همان ميزان، در کشوري، همچون عراف، نه از سوي دولت و نه مردم، چندان موضوع پر اهميت و پرطمطراقي تلقي نمي‌شود! مضافاً بر اين، نبايستي مسائل اساسي سياسي و امنيتي ناپايدار امروز عراق و مبارزه با جريانهاي تکفيري، و اولويتهاي دولتي را نيز از نظر دور داشت.
انباشت و تلنبار زباله در شهري فرهنگي، مانند نجف اشرف، چيزي نيست که بتوان به سادگي از کنار آن گذشت؛ چرا که در دل اين شهر کهن، بي‌نظيرترين انسان نظيفِ تاريخ اسلام و تشيع، يعني اميرالمؤمنين عليه السلام، آرميده است، کسي که در ميان کلمات گهربار و توصيه‌هاي دُرربارش در زمينه نظم و انضباط اجتماعي يا نظافت و بهداشت و رعايت حقوق عمومي مردم، تا آخرين ثانيه‌هاي حيات آن سترگ مرد تاريخ، مشاهده مي‌شود، در عين حال ميبينيم وضعيت بهداشت ونظافت عمومي اين شهر در چنين وضعيت ناهنجاري قرار دارد.
حال با توجه به وضعيتِ فرهنگي، اجتماعي، سياسي و امنيتي ناپايدار در عراق، براي پاکسازي اطراف حرم مطهر، در آينده نزديک، برنامه و افق روشني، نسبت به رفع و حل معضل رقت بار زباله‌ها در مشاهد مشرفه از سوي خود عرافي‌ها، ديده نمي‌شود، از اين روي، به جهتِ اهميت فوق العاده اين شهر زيارتي، به شهرداري تهران، بخصوص شخص آقاي دکتر قاليباف، شهردار محترم تهران بزرگ، پيشنهاد ميکنيم، در صورت امکان، دستور فرمايند، مطالعه‌اي روي اين موضوع بشود، بلکه عزيزان در شهرداري تهران، بتوانند با ارائه راهکار و طرحي (در قالب يک پروتکل با مسؤولان وزارتين بهداشت و کشور عراق)، در يک حرکت نمادين، شهرداري تهران، رسماً مسؤوليتِ «نظافت و بهداشت عمومي و جمع آوري زباله از اطراف حرم مطهّر مولي الموحدين، اميرالمؤمنين علي بن ابي‌طالب عليهما السلام، تا شعاع يک کيلومتري حرم» را، به صورت تبرّعي، بر عهده بگيرد؛ بدان اميد که اين چهره زشت، ناهنجار، نامطلوب و بسيار مشمئز کننده، که در تقابل آشکار با آموزه‌هاي صريح اين امام همام عليه السلام است، به زودي، از اين شهر سترگ فرهنگي شيعيان، زدوده و بر طرف گردد، ان شاء الله.