شیوا جمالی: روز گذشته، ابوالحسن نجفی مترجم پیشکسوت ادبیات فرانسه و زبان‌شناس چشم از جهان فروبست. مترجمی که تاثیری شگرف بر ادبیات ایران داشت.
حالا منوچهر بدیعی همراه و همکار زنده‌یاد نجفی درباره او به خبرآنلاین می‌گوید: «من یک دوستی ۵۹ ساله با مرحوم ابوالحسن نجفی داشتم. ایشان برادر بزرگ فرهنگی من بودند. من برادر بزرگتر ندارم و پنج برادر کوچکتر از خودم دارم و امروز احساس می‌کنم برادر بزرگترم را از دست داده‌ام.»
او ادامه می‌دهد: «با رفتن ابوالحسن نجفی، قطعآ عالم فرهنگ ما عالم قبلی نخواهد بود و چیز دیگری خواهد شد. درباره اینکه عالم فرهنگ چه خواهد بود نمی‌توانم چیزی بگویم اما مسلمآ مثل قبل نخواهد بود و من هم بعد از رفتن ایشان آدم گذشته نخواهم بود.»
بدیعی مهمترین ويژگی شخصیتی ابوالحسن نجفی را در درجه اول اعتدال می‌داند و می‌گوید: «او برای اولین بار به ما یاد داد که بد مطلق در جهان نیست و در تمام ۶۰ سال که من به ایشان نگاه کردم، اعتدال را در ایشان دیدم. در مملکتی که اعتدال رسم معمول نیست و همیشه در افراط و تفریط به سر می‌بریم ، زنده‌یاد ابوالحسن نجفی، شخصیتی منصف و معتدل بود. توانایی عجیبش در قضاوت منصفانه و تحمل اختلاف نظر، شگفت‌انگیز بود.»
این مترجم می‌افزاید: «اگر گاهی اختلاف نظری در زمینه زبان و ادبیات فارسی یا مثلا یک رمان داشتیم، وقتی من این اختلاف نظر را بیان می‌کردم، هیچگاه لجاج و عنادی نمی‌دیدم.در عین حفظ دیدگاه و استقلال فکری، تحمل و قدرت شکیبایی ایشان بی‌مانند بود.»
بدیعی در پایان می‌افزاید: «دو چیز در ایشان بود که یکی مورد توجه من واقع شد و دیگری را دکتر ضیا موحد مورد توجه قرار داد. من بیشتر متوجه اعتدال مرحوم ابوالحسن نجفی بودم و ضیا موحد، «نظم بیش از اندازه» ایشان را مورد توجه قرار داد. من سعی کردم آن نظم و انضباط را سرمشق زندگی ام قرار دهم.»
۵۸۲۴۸