قانون اساسی در این نوشتارها امری لزوما مقدس نیست و لزومی هم به این تقدس داشتن و انگاشتن وجود ندارد.در حقیقت،قوانین بشری نشانگر تلاش اندیشمندان بشری در هر بازه زمانی است و ما هم از این قاعده مستثنی نیستیم.
در سه مقاله قبل برخی از اشکالات اساسی قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران بیان شد که به لطف خدا در این مدت برخی از انها با تغییر قوانین عادی البته اصلاح شدند مثل حق ریاست قوه قضائیه برای ارسال لوایح قضایی به صورت مستقیم به مجلس.این بار اما بخشی دیگر از مطالب را مرور می کنیم.
از جمله مهمترین مسائل که البته تکرار فراوان شده است بحث عبارت رجال در قانون اساسی در شرایط رییس جمهوری است و بالتبع در رهبری مثلا؛باید نخست موازین فقه امامیه را در این مقال نگریست و سپس مشروح مذاکرات مجلس بررسی نهایی قانون اساسی خصوصا استدلالهای مرحوم شهید بهشتی را تا به جوانب قضیه وقوف یافت.حق این است که برای اظهارنظر در مورد چنین امری تنها نظرشورای نگهبان ملاک نباشد،بلکه استناد به موازین بیان شده در مظروح مذاکرات هم داشته باشد.