بهنوش خرم‌روز: شاید بتوانیم اسمش را نوعی اشتغال‌زایی برای دلفین‌ها و شیرهای دریایی هم بگذاریم! پیش از این نیروی دریایی آمریکا برای کار گذاشتن مین‌ها در اعماق آب، از دلفین‌ها و شیرهای دریایی تعلیم دیده استفاده می‌کرد. اما با پیشرفت‌های روزافزون دنیای روبات‌ها، تصمیم گرفت که برای این کار از روبات‌ها استفاده نماید، لابد احساس کرده بود که کار کردن با روبات‌ها دردسر کم‌تری دارد. اما بر اساس گزارشی که پاپ‌ساینس دیروز منتشر کرده، دلفین‌ها و شیرهای دریایی که از کار برکنار شده بودند، حالا شغل جدیدی پیدا کرده‌اند. ظاهرا تعدادی از روبات‌های جایگزین گم شده‌اند و موجودات دریایی تعلیم دیده باید به دنبال جانشینان‌شان بگردند!
دلفین‌ها دیروز در خبر جالب دیگری، باز هم در بین عناوین اول خبری دنیا قرار گرفته بودند. لیوساینس دیروز یکی از اولین عناوین خود را به روابط اجتماعی دلفین‌ها اختصاص داده است. به نظر می‌رسد دلفین‌ها دور هم جمع می‌شوند و در شرایطی که این گردهمایی به آشوب کشیده شود یا حتی میزان تنش آن بالا برود، از خود صدای مخصوصی در می‌آورند که دانشمندان آن را یک صدای دیپلماتیک خوانده‌اند. این صدا خیلی پیچیده‌تر و متنوع‌تر از زمزمه‌های آهنگینی است که ما اغلب به عنوان صدای دلفین‌ها در ذهن داریم. گفته می‌شود هدف اصلی این صدا جلوگیری از درگیری فیزیکی در مواردی است که دلفین‌ها خیلی هیجان‌زده هستند، برای مثال وقتی که بر سر چیزی با هم دعوا می‌کنند. همچنین این صدا باعث می‌شود شان طبقاتی بین دلفین‌ها محفوظ بماند. به نظر می‌رسد دلفین‌ها خیلی موجودات متمدنی هستند، یا دست‌کم پتانسیل آن را دارند. دلفینی که از آی‌پد استفاده می‌کرد را به خاطر دارید؟
تا به حال در مورد افرادی که تا حد مرگ در سرما مانده‌اند شنیده‌اید؟ افرادی که به اصطلاح داشته‌اند یخ می‌زدند و تقریبا دیگر حتی قلبشان نمی‌زده، اما این افراد چه طور بدون هیچ آسیب بدنی به زندگی طبیعی خود برمی‌گردند؟ نکته اینجاست که این اتفاق اصلا خاص و استثنایی نیست و بارها به طور رسمی و مستند ثبت شده است. ساینس‌دیلی یکی از عناوین اول خبری دیروز خود را به بررسی این پدیده اختصاص داده است. مطالعه پژوهشگران بر روی کرم ها نشان داده که اگر این موجودات قبل از قرار گرفتن در معرض سرمای شدید، دچار کمبود اکسیژن شده باشند، بیشتر در سرما طاقت می‌آورند و با رسیدن اکسیژن کافی، مجددا به حیات برمی‌گردند. در واقع به نظر می‌رسد با کاهش متابولیسم بدن و توقف تمامی فعالیت‌ها، نیاز بدن به اکسیژن بسیار پایین می‌آید. آن‌چه برای ارگانیسم حیاتی است، این است که در شرایط بد، بدن هیچ فعالیتی انجام ندهد که غیرطبیعی باشد و منجر به مرگ بشود. بنابراین اگر سلول‌ها نمی‌توانند به درستی کار خود را انجام بدهند، بهتر است موقف شوند تا دمای بدن و در واقع شرایط به حالت طبیعی برگردد. شاید برایتان جالب باشد بدانید یکی از رکوردداران این پدیده مردی ژاپنی است که در سال 2006/ 1385بعد از 23 روز در برف پیدا شد، در شرایطی که قلبش از کار ایستاده بود و دمای مرکزی بدنش به 21 درجه رسیده بود. در واقع این مرد تا حد مرگ یخ زده بود، اما توانست به زندگی طبیعی خود برگردد!
ایکاروس بر اساس ایده بادبان‌های خورشیدی ساخته شده است. پرتوهای خورشید وقتی از جسمی بازتاب می‌شوند، به آن نیرو وارد می‌کنند؛ درست مثل توپی که به دیوار پرتاب می‌کنیم و از آن بازتاب می‌شود. البته این نیرو بسیار ضعیف است، اما اگر جسمی داشته باشیم در عین سبکی، سطح گسترده‌ای داشته باشد، مقدار این نیرو قابل ملاحظه خواهد شد و می‌توان از آن برای حرکت استفاده کرد. از آن‌جایی‌که تابش خورشید رایگان است و تا فواصل بسیار دور هم وجود دارد، یک بادبان فضایی می‌تواند تا زمان بسیار زیادی شتاب بگیرد و به سرعت‌هایی چندین برابر موشک‌های فعلی دست پیدا کند.
بنابراین برای یک ماموریت بسیار طولانی ایده‌آل به نظر می‌رسد. اما آیا ایکاروس موفق خواهد شد؟ پاپ‌ساینس در گزارش دیروز خود به نقل از مهندسین اعلام کرده که حالا برای قضاوت خیلی زود است و باید چند هفته بگذرد تا ببینیم ایکاروس در مسیری که تعیین شده فعالیت خواهد کرد یا نه.