چند روز گذشته جایی مهمان بودیم. همان‌طور که صاحب‌خانه داشت کانال‌های تلویزیون را یکی پس از دیگری عوض می‌کرد، لابه‌لای زبان‌های ایتالیایی، فرانسوی، انگلیسی، روسی و آلمانی که هرکدام یک یا دو ثانیه بیشتر هم شنیده نمی‌شد ناگهان از یکی از کانال‌ها زبان فارسی به گوشم رسید. ذوق کردم و فوراً گفتم «یه لحظه وایسا لطفاً». متوجه شدم که شبکه کشور تاجیکستان؛ نه ببخشید؛ جمهوری تاجیکستان است.
این شبکه دو تصویر را نشان می‌داد: امامعلی رحمان به‌تنهایی و بسیار باشکوه و جلال در فضاهای باز مانند گندم‌زار، حیاط یک ساختمان و یا یک جاده راه می‌رفت و بعد پخش صحبت‌های اقشار مختلف مردم تاجیکستان! دو یا سه دقیقه امامعلی رحمان با همراهی یک موسیقی حماسی روی تصویر نشان داده می‌شد و بعد یک دقیقه هم مردم تاجیکستان! در صحبت‌های مردم مدام کلمه «شکرانه»، «شکرانه» تکرار می‌شد.
متوجه شدم که همان «تشکر» در فارسی خودمان است. در این تصاویر، مردم مدام از ایشان تشکر می کردند و تقریباً همه چیزهایی را که داشتند مدیون امامعلی رحمان می‌دانستند. تقریباً همه چیز. جالب آنکه مثلاً وقتی کشاورزان درباره محصول حرف می‌زدند می‌گفتند «زمین‌های پرزیدنتی» که می‌شود زمین‌های ریاست جمهوری. می‌دانید که آقای امامعلی رحمان 22 سال است که رئیس‌جمهور جمهوری تاجیکستان هستند.
لابه‌لای این تصاویری که به آن اشاره کردم یعنی امامعلی رحمان و مردم، اخبار پخش شد. در اخبار؛ تکرار مداوم دو کلمه توجه مرا جلب کرد: «پیشوای ملت»، «سرور دولت»، «پیشوای ملت»، «سرور دولت»، «پیشوای ملت»، «سرور دولت». تقریباً ابتدای هر خبر با این دو شروع می‌شد و هر دو به یک نفر اشاره داشت: امامعلی رحمان. پس از همه این‌ها، متوجه شدم که گویا آن روز، روز وحدت ملی جمهوری تاجیکستان بوده است. روز وحدت ملی. وحدت ملی معمولا به معنای آن است که گروههای مخالف با همدیگر آشتی کنند.
سرتان را درد نیاورم. همان‌طور که داشتم این تصاویر را نگاه می‌کردم با خودم گفتم که دقت کنم ببینم سرود یا ترانه‌ای که روی تصویر امامعلی رحمان پخش می‌شود دقیقاً درباره چیست؟ آیا آن موسیقی هم به تعریف و تمجید از ایشان پرداخته است؟ فرضم آن بود که باید این‌طور باشد.
ترجیع‌بند آن موسیقی این چنین بود:
من دشمنم با هر چه غلامی و بندگی است
عجب! روی تصویر رحمان این ترانه؟ به نظرم رادیو و تلویزیون تاجیکستان با این کار خواسته است بگوید که «بابا ما خسته شدیم اونقدر تو رو نشون دادیم، آخه چقدر؟ مردم دیگه دارن بالا میارن، حالا که کوتاه نمی یای ما هم اینطوری حالت رو می گیریم».