گری پی. پیزانو*: احتمالا در ده سال پیش رو، ما شاهد آهنگ شتابانی در تحول صنعت داروسازی خواهیم بود. تغییرات عمیق در تحقیق و توسعه، رقابت، سیاست‌گذاری‌های دولتی و بازارها در حوزه دارو، ادامه خواهد یافت تا مدل‌ها و استراتژی‌های تجاری موجود به چالش کشیده شوند. ولی خیلی از بازیگران بزرگ این حوزه، دوران گذار را به پایان نخواهند برد. تا همین حالا نیز تعدادی از شرکت‌های صاحب نام این حوزه، از طریق ادغام‌ها و انتقال مالکیت، از بازی خارج شده‌اند
این صنعت به دو دسته از شرکت‌ها و موسساتی تقسیم خواهد شد که یا تعهد طولانی‌مدتی را نسبت به تولید داروهای کمیاب دنبال می‌کنند و یا این‌که بر روی بازاریابی و تجارت آن متمرکز شوند. این دومی شاید در کوتاه‌مدت بهتر عمل کند، ولی در نهایت محکوم به شکست است. توسعه روش‌های درمانی موثر تنها منبع دوام‌آور ارزش افزوده برای صنعت داروسازی خواهد بود. با در نظر داشتن اندک بودن روش‌های درمانی موجود برای بسیاری از بیماری‌های جدی و سودمندی نه چندان زیاد خیلی از داروهای موجود، فرصت‌های پیش رو خیلی گسترده است. اگرچه مخاطراتی در راه سعی برای کشف داروهای جدید وجود دارد، اما خطرهای پشت کردن به این راه و زیر پا گذاشتن این تعهد خیلی بیشتر است.
من البته یک مدل مشخص غالب با اندازه مشخص و ساختار منظم را در ذهن ندارم. ما شاهد یک زیست‌بوم از تعداد اندکی از بازیگران بزرگ در مقیاس جهانی با منابع علمی ژرف و تعداد خیلی زیادتری از شرکت‌های تخصصی‌تر خواهیم بود. جهانی‌شدن نوآوری‌ها در صنایع دارویی ادامه خواهد یافت. به این ترتیب هیچ کس نباید از دیدن ظهور ناگهانی یک شرکت دارویی عمده چینی چند ملیتی با ظرفیت‌های بالای نوآوری، شگفت‌زده شود.
استاد مدیریت اقتصادی، دانشکده اقتصاد دانشگاه هاروارد
نیچر، شماره 7276 - ترجمه: مجید جویا