توهمات محمدرضا شاه 7 ماه قبل از سقوط

این پژوهشگر تاریخ معاصر در بخشی از یادداشت می نویسد:
«او در پنجم تیر ماه 1357 در گفت‌وگو با مجله «اخبار امریکا و گزارش‌های جهان» چنین گفت: «هیچ کس نمی‌تواند مرا سرنگون کند. من از پشتیبانی 700 هزار نیروی مسلح و کارگران و بسیاری از مردم برخوردارم. به هر جا که می‌روم تظاهرات و اجتماعات باشکوهی به طرفداری از من برپا می‌گردد. من قدرت دارم و نیروی مخالف به هیچ وجه نمی‌تواند با قدرت دولت مقابله کند.»( یواس نیوز اند ورلد ریپورت، 26 ژوئن 1978.)
این عضو وبلاگ نخبگان خبرآنلاین نوشته است:
«موقعیت ذلت‌بار شاه موجب شد که ویلیام سولیوان سفیر امریکا در تهران در هجدهم آبان، زمانی که دولت نظامی ارتشبد ازهاری اهرم‌های قدرت را در دست گرفته بود، در گزارشی به امریکا چنین پیش‌بینی کند: «آیت‌الله خمینی پیروزمندانه به ایران بازمی‌گردد و مرتبتی مانند گاندی به دست می‌آورد و در قانون اساسی جدید، رژیم سلطنتی به جمهوری اسلامی تبدیل می‌شود.» سولیوان ادامه داد: «اعتماد به شاه و تکیه بر ارتش در مقابله با تهدید خمینی تنها راه مطمئنی بود که تا کنون در پیش گرفته بودیم. اما اگر این راه به شکست منتهی شود و شاه مجبور به کناره‌گیری گردد، ناگزیر باید در اندیشه فکر کردن به آنچه فکر نکردنی است باشیم.»( تاریخ 25 ساله ایران، ج 2، ص 174.)
می‌گویند خداوند دو جا خنده‌اش می‌گیرد. یکی، زمانی که همه اراده می‌کنند کاری صورت گیرد، اما خداوند اراده‌ای خلاف آن دارد؛ و یکی، زمانی که همه می‌خواهند کاری صورت نگیرد و خداوند اراده می‌کند که آن کار تحقق یابد. خدا در 22 بهمن 1357 خندیده است.»
برای خواندن متن کامل این مطلب، لطفا اینجا را کلیک کنید.