دنیا مالی: یک روز حرف از طلای قایقرانی در المپیک می‌زنیم /فقط به فکر طلای کشتی و تکواندو نباشید

احمد دنیا مالی 6 سالی که رئیس فدراسیون قایقرانی شده متفاوت از بقیه همقطارانش کار می کند. دو سهمیه المپیک  روئینگ نو پا برای 2008 پکن این ادعا را تایید می کند. البته دنیا مالی به اینها دلخوش نیست وافق دورتری را برای فدراسیونش دارد و با برنامه می خواهد همه آنها را محقق کند.

اغراق نیست که برنامه محوری او را حتی آسیایی ها هم ستایش می کنند. همین مساله منزلت قایقرانی ایران را در قاره کهن بالا برده است. او که در شانزدهمین دوره بازیهای آسیایی بیشترین ورزشکار را در کاروان ایران دارد، از مدال  ملی پوشانش با اطمینان حرف می‌زند. به ویژه دو مدال طلای  روئینگ و کایاک  یک نفره. اما تنها به این دو امید نبسته. دنیا مالی  خیلی  محکم از رسیدن روزی می گوید که قایقرانی با بیشترین مدالی که برای ایران در بازیهای آسیایی می گیرد، تکیه گاه کاروان ایران می شود.

*تعداد زیاد پاروزنان کار فدراسیون را سخت نکرد؟

طبیعی است. چرا که چند فدراسیون در دل یک فدراسیون  فعالیت می کند. همه رشته های قایقرانی که ما داریم، در دنیا فدراسیون مستقل دارند. قایقرانی بادبانی سابقه 120 ساله دارد. یعنی از اولین دوره المپیک مدرن. اما در کشور ما به هرعلتی دیر راه اندازی شده. با این که دو سال از راه اندازی این رشته می گذرد اما سه مربی خارجی داریم و طبق برنامه ریزی با آنها کار می کنند. دراگون بت که اروپایی است و در شرق آسیا ریشه دارد. به همین خاطر برای اولین بار هم به پیشنهاد چینی ها به جمع رشته های بازیهای آسیایی اضافه شده است. البته این رشته به پیشنهاد من و برای این که پیشرفت کند از فدراسون جدا شده تا ما بیشتر روی رشته های المپیکی کانوئینگ، سیلینگ، روئینگ و... تمرکز کنیم. هیچ رشته ای به اندازه قایقرانی مدال در المپیک ندارد. حتی تیراندازی و دوومیدانی. به همین خاطر بعداز بازیهای آسیایی تلاش می کنم تا مسئولان ورزش را برای استقلال رشته های قایقرانی متقاعد کنم. می خواهم به آنها هویت دهم.

* دراگون بت زیر نظرفدراسیون انجمن های ورزشی است چرا شما آن را برای بازیهای آسیایی حمایت می کنید؟

ما برای این تیم دو مربی روس و انگلیسی آوردیم. حالا هم 50 درصد از جمع قایقرانان در گوانگ ژو دراگون بتی هستند اما به خاطر این که قرارداد مربیان آن با فدراسیون قایقرانی بود ما آنها را ساپورت کردیم. از طرفی منافع ملی مهم است.

*حتی اسلالوم به بازیهای آسیایی می رود؟

اسلالوم رشته المپیکی است و تیم ایران  برای اولین بار در بازیهای آسیایی حاضر می شود. البته پاروزنان ایران از چهار ماده در دو ماده شرکت می کنند. برای 9 ورزشکار سه مربی داریم.

*با این حساب تا چند سال آینده قایقرانی در مدال آوری حرف اول را می زند؟

همه تلاش ها برای این است که تعداد مدال های قایقرانی را در چهار سال آینده بیشتر کنیم. این نتیجه زحمات بچه ها، کار گروهی وهزینه از بیت‌المال است. البته آسیا قایقرانی ایران را هم قبول دارد. در این 6 سالی که رئیس بوده ام واقعا کار کرده ایم. اگر حالا محسن شادی و احمد رضا طالبیان طلا می گیرند، از روز اول کار کرده ایم. آنها کشف شده اند و زیر نظر مربی خارجی تمرینات مداوم داشته اند و سختی هم کشیده اند. اگر آسیا قایقرانی ایران را قبول نداشت من مدیر توسعه کانوئینگ آسیا نبودم. حالا برنامه 10 ساله آسیا را بعداز یکسال و نیم کار، نوشته ام.

*با این روند به طلای ایران در المپیک باید امیدوار باشیم؟

امیدواریم که یک روز  حرف از طلای قایقرانی ایران در المپیک بزنیم. جایی که آرزوی جوانان ماست. با روحیه تیمی که  کار می کنیم جوانان قابلیت های آن را دارند. در سال 2008 دنیا با نایب قهرمان جهان شادی سورپرایز شد. همه فکر می کردند جرقه است اما با قهرمانی سال 2009 نگاه ها فرق کرد. با این حال هنوز باور نمی کردند. اما وقتی در سال 2010 در رقابت با قایقرانان برزیل، آلمان، نیوزیلند و... که بهترین های دنیا بودند قهرمان شد نشان داد ایرانی ها پتانسیل خوبی دارند. وقتی می‌شنوند که ایرانی ها پیست استاندارد دو کیلومتر ندارند متوجه می شوند ایرانی ها سخت کار می کنند.

*در بازیهای آسیایی سهم پاروزنان چند مدال است؟

امید زیادی داریم که بتوانیم به رتبه کاروان کمک کنیم. در بدترین شرایط قایقرانی چهار مدال فارغ از رنگ می گیرد و در خوشبینانه ترین وضعیت هم 7 مدال را پیش بینی می کنم.

*چند مدال از این تعداد طلاست؟

به طلای محسن شادی در تک نفره سنگین وزن روئینگ و احمدرضا طالبیان تک نفره هزار متر کایاک اطمینان دارم. البته این اطمینان با مقایسه رکوردهای آنها و آسیایی ها بدست آمد.

*یعنی برای بقیه هم شانس مدال طلا قائل هستید یا نه؟

به جز این دو مدال طلا که برایمان صد در صد است قایقرانی در دو سه ما ده دیگر هم شانس طلا دارد اما باز هم همه چیز در لحظه اتفاق می افتد و قابل پیش بینی نیست. البته شادی و طالبیان هم به خاطر این که رکوردهایشان در آسیا تاپ است این قدر مطمئن هستیم. شرایط را که دیدم، اعتقاد دارم بچه ها می توانند. یک روزی گفتم  قایقرانی به کشتی در المپیک تنه می زند و حالا می گویم نباید در المپیک  به مدال کشتی، وزنه برداری، تکواندو تکیه کنیم. باید شانسمان را بالا بیریم. تا جایی که حتی در 15 رشته شانس مدال داشته باشیم. نام ایران نباید زیر اسم بعضی از کشورها بماند. ما یا نباید شرکت کنیم یا باید کار را خیلی جدی ببینیم.

*چطور؟

ورزش در اعتقاد ملی خیلی تاثیر دارد. حتی در سیاست و شناخت مردم دنیا. به ویژه در ورزش زنان. حالا که ما متهم به اعمال محدودیت شدید علیه زنان هستیم با درخشش دختران می توانیم رفع اتهام کنیم. تیم کانوپولوی دختران ما در مسابقه های جهانی  ایتالیا را حذف کرد و بالاتر از هلند ایستاد. تیمی که قبل از این از مسابقه های جهانی می ترسید و دوره اول دوازدهم دنیا شد، در دومین حضور نهم شد و این دوره ششم. به طور حتم اگر این طور کار شود بچه ها توانایی نشان دادن چهره خوب از زنان ورزشکار را دارند تا دنیا زنان ما و توانمندی‌هایشان را بشناسد.

*به موفقیت کاروان هم معتقدید؟

من به موفقیت کاروان ایران در گوانگ ژو ایمان دارم. البته به موفقیت قایقرانان که دل مردم را شاد کنند. فرقی نمی کند کشتی، قایقرانی، وزنه برداری یا تکواندو باشد. سربلندی ایران مهم است. مهم نیست اگر دو رشته مدال بگیرند و یک رشته نگیرد. مهم موفقیت جمع است.

*اما قبل از این آقای افشارزاده معتقد بود شاید تعداد دراگونی ها را کم کنند. چطور آنها را متقاعد کردید تیم کامل اعزام شود؟

وقتی دراگون بت شانس مدال دارد چرا اعزام نشود؟ برای چی بچه هایی که از درس و خانواده و... زده اند را نبریم. وقتی شانس دارند و توانایی باید در مسابقه شرکت کنند.

*از مربیان خارجی راضی هستید یا باید منتظر نتایج بازیهای آسیایی باشیم؟

مربیان، مربیان خوبی اند. واقعا زحمت کشیده اند. امیدوارم بعد از  تمریناتی که با بچه ها داشته اند نتایج خوب تیم ها جواب زحمات آنها باشد.