به گزارش «تابناک» و به نقل از روزنامه انگلیسی «ایندپندنت»، روسیه موافقت تلویحی خود را با پیوستن به طرح سپر موشکی اعلام کرده است؛ رویدادی که در دوران ریاست جمهوری «جورج بوش»، یکی از حوزه های اختلاف دو کشور بود.
همچنین در نشست شب گذشته، «مدودف» و همکارانش، مشتاقانه به پیوستن به سپر دفاع موشکی ابراز تمایل کرده اند و احتمالا تنها مخالفان این کار، جمهوری خواهان آمریکایی خواهند بود. آنان بر این باورند که موضوعات حل نشدنی بسیاری در زمینه نظامی بین آمریکا و روسیه باقی مانده که باید پیش از پیوستن ترکیه به این طرح رفع شوند.
بنا بر این گزارش، کشورهای عضو ناتو از روسیه خواسته اند که در جنگ افغانستان این کشورها را یاری کند؛ یعنی بالگرد به افغانستان بفرستد و اجازه دهد تا محموله های ناتو از خاک روسیه به افغانستان برود تا دیگر ناتو مجبور نباشد، محموله های ارسالی به خود را از راه پاکستان در معرض حملات طالبان قرار دهد.
بنابراین، گویا در صورت پذیرش چنین پیشنهادی از سوی روسیه و همچنین موافقت این کشور با استقرار سپر موشکی در این کشور، تحولات جدیدی در منطقه رقم خواهد خورد و وضعیت به گونه ای خواهد بود که یادآور دوران جنگ دوم جهانی است؛ هنگامی که متفقین دست در دست روسیه به مبارزه با آلمان نازی برخاستند و اتفاقا نقطه ثقل برنامه آن روز متفقین نیز، همین منطقه بود، با این تفاوت که آلمان نازی، دیگر وجود ندارد و بنیادگرایی اسلامی به دشمن مشترک متفقین و روسیه تبدیل شده است؛ بنیادگرایانی که به دست متفقین و برای مبارزه با روسیه در افغانستان و پاکستان ایجاد شدند و باید افزود که همه این تحولات در همسایگی ایران و در حوزه امنیتی ایران در حال رخ دادن است.
این گزارش می افزاید: موضوع مهم دیگر در این زمینه، استقرار سپر موشکی در خاک ترکیه است. مقامات ترکیه بارها گفته اند نباید استقرار این موشک ها برای مقابله با تهدید ایران، اعلام شود؛ موضعی که هرچند در نگاه نخست به سود ایران است، اما اگر درخواست ترکیه در این اندازه بماند، تنها در ظاهر به سود ایران خواهد بود. در این باره باید گفت، مهمترین موضوعی که برای ایران در این ماجرا مهم است، این که در صورت استقرار این موشک ها در خاک ترکیه، کنترل و دستور بهره گیری از آن در اختیار چه کسی خواهد بود؟
این موضوعی است که مستقیم با امنیت ملی ایران مرتبط است. در واقع، روزهای آینده مشخص خواهد شد که مقاومت ترکیه در برابر استقرار این موشک ها، جنبه نمایشی داشته است یا خیر، چرا که اگر ترکیه، کنترل و دستور بهره گیری از این سامانه را در اختیار فرماندهی ناتو بگذارد، مقاومتش تنها نمایشی بیش نبوده و اگر بتواند تغییری در نحوه کنترل و بهره گیری از این سامانه بدهد و رهبران این کشور نیز بتوانند خود در نحوه استفاده از این سامانه حضور فعالانه داشته باشند، آن گاه می توان به صادق بودن آنان در مقاومتشان توجه کرد.
گفتنی است، هرچند هر کشوری در راستای منافع ملی خود گام برمی دارد، لازم است که رسانه ها با پرداختن به زوایای گوناگون امور جاری، ابعاد آن را مورد کنکاش قرار دهند.
به نظر می رسد، روزها و ماه های آینده با تحولاتی جدید در ابعاد امنیتی منطقه روبه رو خواهیم بود.
نظر شما