آلبوم موسیقی آیینی «ذوالجناح می‌آید بیسوار» شامل مجموعه نوحه خوانی‌های عاشورایی اقوام مختلف ایرانی است که به کوشش رسول نجفیان منتشر شده است. «رسول نجفیان» آلبوم «ذوالجناح می‌آید بیسوار» را حاصل سی سال تلاش و کوشش می‌داند و درباره چگونگی خلق این اثر به خبرآنلاین می‌گوید:«وقتی که به شهرستان‌ها می‌رفتم گاه نواها و ملودی‌هایی را از پیرزنان و پیرمردان می‌شنیدم که بر دل می‌نشست؛ نواهایی که سینه به سینه نقل شده بود و شاید قدمت آنها به قرن‌ها پیش می‌رسید؛ نواهای فولکلور ایرانی که راز ماندگاری آنها در اصالت و زیبایی‌شان بود.»
وی ادامه می‌دهد: «بخشی از این نواها که مربوط به نوحه‌خوانی‌های عاشورایی بود در این آلبوم و به زبان روز بیان شده است؛ نواهایی که در نقاط مختلف کشور اعم از شمال و جنوب، شرق و غرب به زبانی سوزناک و شیرین بیان می‌شد، از دل بر می‌آمد و لاجرم بر دل می‌نشست.»
به اعتقاد نجفیان این آلبوم که برگرفته از نواهای عزاداری اصیل ایرانی است با آهنگ‌های سخیفی که امروز در برخی از مداحی‌ها با موسیقی ناهنجار شنیده می‌شود به طور کلی متفاوت است.
وی با اشاره به نیاز مردم به موسیقی اصیل و فاخر تاکید می‌کند: «کارهایی از این نوع، باید اصالت داشته باشند تا مفهوم واقعی نوحه‌خوانی قدیمی را در مقابل موسیقی‌های سخیف و ناهنجار متداول شده امروزی به مردم نشان دهند.»
به گفته نجفیان حس و حال موجود در این نوحه‌ها بسیار شگفت‌انگیز و زیباست؛ «گاهی مشاهده می‌شود یک نوحه که در جنوب ایران خوانده می‌شود به همان صورت در شمال نیز خوانده می‌شود و تنها فرق آن جنس گویشی کلام‌ها است در واقع بسیاری از نوحه‌های اصیل مرز مشخصی ندارند؛ گویا هر کسی که به هر جا رفته نوحه منطقه خود را به منطقه دیگر انتقال داده است و این مسئله سبب می‌شود که هرکس بنا بر قومیت و گویش خود به نوعی با این نوحه‌ها احساس نزدیکی کند.»
وی در خصوص فلسفه پیدایش این نوحه‌ها نیز اینگونه توضیح می‌دهد: «هر یک از این نوحه‌ها فلسفه خودش را دارد به طور مثال اگر در گذشته کسی به کربلا می‌رفت و در مسیر با اتفاقاتی رو به رو می‌شد در این مسیر نوحه‌هایی به وجود می‌آمد که به چاووشی معروف می‌شد و نوای بسیار دلنشینی داشت مثل این شعر: «من از ره دور آمدم با دیده کور آمدم/ از عشق تو بینا شدم با چشم پرنور آمدم» یا «جانم حسین، جانم حسین/ ای جان جانانم حسین، ای نور چشمانم حسین/ ای شیر میدانم حسین».»
این هنرپیشه سینما و تئاتر و پژوهشگر موسیقی آیینی در ادامه به خبرنگار ما می‌گوید: «آلبوم «ذو الجناح آمد بی سوار» از همین چاووشی و حج آخر امام حسین (ع) شروع می‌شود و با نوحه‌های شب عاشورا، روز عاشورا و شام غریبان و نوحه حضرت علی اصغر (ع)، حضرت قاسم (ع) و حضرت زینب (س) به پایان می‌رسد.»
خواننده آلبوم «ذوالجناح می‌آید بیسوار» در پاسخ به این سوال که آیا به این نوع سبک کار را ادامه می‌دهد یا خیر اینگونه توضیح می‌دهد: «این پایان کار نیست بلکه قصد دارم این روند را ادامه بدهم زیرا فرصت چندانی برای حفظ و ضبط این ملودی‌ها نداریم؛ آخرین نسل راویان این مداحی‌ها و شعرها پیرمردان و پیرزنانی هستند که عمری را سپری کرده‌اند و هر لحظه امکان این وجود دارد که به سفری برگشت‌ناپذیر بروند و در دیاری دیگر رحل اقامت برافکنند.»
نجفیان معتقد است: «با تحقیق و پژوهش می‌توانیم زمینه ورود به هر موضوع به ویژه زمینه ورود به آیین‌ها را فراهم آوریم به طور مثال در مورد موسیقی روستایی با وجود اینکه بسیار ساده به نظر می‌رسد اما با تحقیق و پژوهش مشخص می‌شود که این نوع موسیقی بسیار اصیل و الهام بخش است چنانکه بزرگ‌ترین آهنگسازان جهان مانند بتهوون و موتزارت ماندگارترین آهنگ‌ها و سمفونی‌های بزرگ خود را از همین تم ملودی‌های روستایی می‌ساختند.»
وی تاکید می‌کند: «جا دارد از تهیه کننده و سرمایه گذار این کار؛ مهدی مظاهری که خود نیز جوانی شاعر است تشکر کنم و اعلام کنم که 10 درصد از سود فروش حاصل از این آلبوم موسیقی به آسیب‌دیدگان زلزله بم تعلق می‌گیرد؛ باشد تا دلی از این کار شادمان و خرسند شود و تبسمی را بر لبانی جاری سازد.»
191/ 60
نظر شما