اهل هنر سکان‌دار و هدایت‌گر هنرمندان و هنرجویان تبریز باشند

به گزارش خبرآنلاین از تبریز - سمیه گل‌محمدی / ابراهیم عباسعلی زاده عضو انجمن بازیگران خانه تئاتر و سینمای ایران، بازیگر ، کارگردان و بازیگردان  تئاتر و سینما است، وی از سال ۱۳۵۲ فعالیت هنری خود را در زمینه تئاتر در خانه جوانان سابق تبریز به عنوان بازیگر در نمایش سیاه آغاز کرده است.

فعالیت چشمگیری در کاخ جوانان سابق داشته و همزمان با سینمای تجربی و در فیلمهای کوتاه ( ۸ م م و ۱۶ م م ) به عنوان بازیگر و نویسنده و همچنین در رادیو تبریز در نمایش های فاخر همکاری داشته است.

عباسعلی زاده با حضور در جشنواره های تئاتر ساری , رامسر ( خانه جوانان و کاخ جوانان ) حضوری فعال داشته و ماحصل آن دوره نمایشهای گدایان , مشروطه خواهان , گرگ ها , قاصدها و … به عنوان بازیگر و کارگردان بوده است.

او به فرهنگ و هنر  با “نمایش از نیمه راه یک صحنه” نوشته امانوئل ارتگا آلوارز به عنوان بازیگر و کارگردان راه پیدا کرده و با نمایشهای مذاکرات محرمانه قدیسین , فرمان عاشورا , غصه ها قصه شدن و ادامه داده و در اکثر جشنواره های فرهنگ و هنر , دهه فجر , کارگری , دانشجوئی , دفاع مقدس و … موفقیت هایی را از آن خود کرده و به عنوان بهترین بازیگر و کارگردان از آن جشنواره ها معرفی شده است.

 چند سالی در تهران با نمایشهای “آنتیگون” اثر سوفکل به کارگردانی استاد رکن الدین خسروی , نصراله قادری با نمایش “گاهی اوقات برای زنده ماندن باید مرد”، به عنوان بازیگر نقش اول مرد حضور داشته و با حضور در یازدهمین  فستیوال بین المللی تئاتر دریای سیاه با نمایش “رستاخیز عشق” در ترابوزان ترکیه , نمایش کوراغلو و در نقش کوراغلو غیر از تبریز , نخجوان , هفته فرهنگی تبریز در ترابوزان , گریسون و ریزه ( ترکیه ) و ….. حدود نزدیک به ۳۵ نمایش به عنوان بازیگر و کارگردان حضور فعالی داشته است.

در آخرین اجرا به عنوان بازیگر تئاتر “چاه مسموم و طریق مغموم” نقش اول نمایش داشت,  در نمایش “دیوانه”، نمایش علف ( ۹۶ ) ، با نمایش اتابک پارکینین تراژدیسی در نقش ستارخان  در نهمین فستیوال تئاتر در ترابوزان ترکیه ( ۹۶ ) و … فعالیت چشمگیری  داشته و در چند فیلم سینمائی به عنوان بازیگر سجاده آتش , مجسمه , سکوت کوهستان , زائر خلف و چندین فیلم کوتاه , داستانی , تله فیلم و تله تئاتر موفقیت هایی را کسب کرده است.

 گفت و گوی این هنرمند توانا در ادامه می آید…

 به نظر شما تفاوت بازیگری تئاتر وسینما چیست ؟

عمده تفاوت بازیگر تئاتر و سینما در اغراق حرکات و صداست؛ یعنی بازیگر تئاتر به لحاظ فاصله صحنه با تماشاگر بالاجبار می بایست در بازی خود بزرگ نمائی کند، اما بازیگر سینما این اجبار را ندارد چرا که دوربین نسبت به بازی از نظر اغراق در صدا و تصویر انجام وظیفه می کند و نباید حرکات اضافه داشته باشد، همچنین در صحنه بازیگر راحت و آزاد است اما در سینما کادر داریم و اگر بازیگر حرکت اضافه کند از کادر خارج می شود.

باتوجه به فعالیت شما در عرصه سینمای حرفه ای چرا تعداد آثارتان در این زمینه کم است؟

چون من در حین فعالیت کارمند بودم امکان فعالیت زیاد در سینما را نداشتم ؛ در تئاتر می توانستم برنامه ریزی کنم اما در سینما امکان برنامه ریزی نداشتم چون سینما شب یا روز و لوکیشنهای متعدد در شهرهای مختلف را دارد.

باتوجه به وجود مراکز آموزشی از دانشگاه و آموزشگاه های هنری در سطح استان ما ، آیا بازیگران جوان را تایید می کنید و چه مشکلاتی در زمینه  آموزش وجود دارد ؟

حتما جوان ها باید باشند چون همین ها فردا تئاتر و سینمای کشور را اداره خواهند کرد؛ اما در مورد آموزشگاه ها , باید بگویم در نحوه اداره آنها بعضا به لحاظ عدم نظارت صحیح و یا در نحوه مجوزهای صادره جهت تاسیس آموزشگاه ها مشکل اساسی داریم .

باتوجه به بازی در چند اثر استاد یدالله  نوعصری در رابطه با ایشان بفرمایید که چرا کم کارهستند ، و روش کاریشان که مبتنی برموضوعات بومی بود مورد استفاده قرار نمی گیرد ؟

البته بدون هیچ تعارفی باید بگویم آقای یدالله نوعصری تنها کارگردان سینمائی استان مان هستند که با پشتوانه قوی در سینمای جوان قبل از انقلاب با تولید فیلمهای تاثیر گذار کوتاه ۸ و ۱۶ میلی متری توانستند اعتبار خوبی برای تبریز بزرگمان در این عرصه کسب نمایند .

در چند فیلم کوتاه ایشان به عنوان بازیگر از جمله فیلم ۱۶ میلیمتری: غیرممکن , در تله فیلم : شوکران , فیلمهای سینمائی  زائر خلف و سکوت کوهستان و چند فیلم کوتاه ایشان حضور داشتم .

علت کم کاری ایشان را باید از خودشان پرسید اما مسائل اقتصادی در این برهه از زمان بی تاثیر نیست.

عرصه تئاتر و وضعیت فعلی تئاتر شهر و استان به لحاظ نرم افزاری و سخت افزاری چگونه است؟

وضعیت تئاتر تبریز از نظر کمیت و کیفیت خیلی خوب است اما از نظر اصول اخلاقی و پایبند به تعهد اخلاقی که خیلی ست به مرور فاصله می گیریم.

بعد از گذشت سالها و فعالیت مدام ومستمر در عرصه هنر آیا از اینکه وارد این عرصه پرفراز و نشیب شده اید راضی هستید و به اهداف تان رسیده اید ؟

تا حدودی راضی هستم ولی قانع نیستم و تا حدی به اهدافم نزدیک شده ام، راه درازی در پیش هست باید پیموده شود.

احترام به پیشکسوت در هر عرصه ای به خصوص هنر امریست مهم و واجب آیا این احترام و برخورد با شما انجام گرفته  می شود؟

جوانانی که تازه به این عرصه گذاشته اند همیشه لطف داشتند؛ با این وصف باید به بزرگانمان احترام بگذاریم و یکی از ارکان اصلی هنر این است .

با توجه به حضور در آثار فیلمسازان و کارگردانان نسل جدید تئاتر و سینما روش و منش کدام کارگردانان را می پسندید و چرا ؟ و چه تصوری برای آینده آنها دارید؟

از بزرگانمان درعرصه  تئاتر مثل استاد رکن الدین خسروی و احمد مرادپور بسیاری درس ها آموخته ام؛ در فیلم سجاده آتش , جوان باشخصیت , کاربلد و سرشار از صفا و صمیمیت , در سریال کلید گم شده و در نهایت از هنرمند ارجمند یداله نوعصری و همچنین اصغر یوسفی نژاد چیزهای ارزشمندی آموختم و الان نیز باز می آموزم و یاد می گیرم .

کدام نقش رئال یا غیر آن را دوست داشتید روزی ایفا کنید که  پیشنهاد داده نشده است؟

در چند نقش اساسی و ماندگار مثل کوراغلو، ستارخان، خان چوپان حضور داشته و بیشتر نقشهای روانی و زیر پوستی و نقشهایی که جای کار داشته باشد بازیگر را به چالش بکشد را دوست دارم.

 نقش ها همیشه برایم جدی بود و من در تعهد آن ها در عرصه تئاتر و سینما جدی بودم این را سالهاست که یاد گرفته و به آن عمل کرده ام؛ همیشه با تمام وجودم سر صحنه آماده شده و هیج وقت کم فروشی نکرده ام.

بزرگترین عامل عدم همدلی و همبستگی هنرمندان استان ما را در چه می بینید ؟

 شاید آب و هوا در خلق و خویمان و در عدم توفیق در تمام عرصه ها از بعد فرهنگی ، اقتصادی ، سیاسی  تاثیر بسزایی داشته  است.

در بین صحبت های اهالی هنر کوتاهی و کم کاری  پیشکسوتان برای رشد و ارتقاء هنر تواین شهر مشهود است آیا صحت دارد؟

تا حدودی موافق هستم؛ به استثنا چند هنرمند  پیشکسوت تئاتر تبریز بزرگ مان مثل مهدی لزیری , محمد اخی , منصور حمیدی , دارا علی آبادی , احمد قهرمانی , خسرو پایاب و حقیر بقیه دوستان به لحاظ مشکلات کاری یا کوچ به تهران که تعدادشان کم نیست فعالیت نمی کنند .

تبریز بزرگ به پشتوانه نزدیک به یکصد و سی سال فعالیت چشمگیر هنری خویش هنرمندان بزرگی در تمام عرصه های هنری ( تئاتر، سینما، نقاشی ، شعر و …. ) در دامنش پرورانده است.

نظر شما درمورد یک تعداد از نمایش هایی که این روزها در سالنها اجرا می شود و هیچ گونه رنگ و بویی از تئاتر ندارد چیست ؟

متاسفانه  این را باید از متولیان فرهنگی و هنری استان سئوال کرد؛خیلی وقتها عدم نظارت دقیق و بعضا مجوزهای صادره موجب این مورد می شود، بی شک شان و جایگاه تبریز بالاتر از این حرفها است که باید حفظ شود.

به نظر شما برای دگرگونی و سروسامان دادن به وضعیت هنر و انسجام هنرمندان این شهر اولین اقدامی که باید کرد چیست؟

حقیقتا اهل هنر باید سکاندار و هدایتگر هنر , هنرمندان و هنرجویان باشند ولاغیر.

چرا در این شهر نتوانستیم تهیه کننده های حرفه ای برای سینما آموزش دهیم ؟

تقریبا ما در تمام عرصه های هنری آموزش علمی و آکادمیک نداریم و تقریبا آموزش به مفهوم اخص کلمه به حال خود رها شده، آموزش باید جدی گرفته شود .

فکر می کنید با این همه سرمایه دار در تبریز چرا برای اسپانسرشدن فیلم کسی رغبت نشان نمی دهد؟

به علت عدم ارتباط صحیح با متولیان فرهنگی و هنری و به واسطه آنها با هنرمندان؛  حقیقتا هنرمندان مظلوم اند  و در حق آنها خیلی اجحاف شده و می شود .

 در این مملکت هنرمند مثل آکسسواریست که با حضور آنها مراسمها را تزئین و بعد از اتمام مراسم آنها را جمع کرده و فراموششان می کنند .

هنرمند به واسطه تعهد در قبال جامعه از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده و قابل احترام است، هنر برای هنرمند رنجی است که با آن خود را برای گرفتار شدن در رنجی دیگر نجات می دهد .

46