حال و وضعی که ورزش ایران در این روزها دارد، آنقدر نامناسب هست که نیازی به بزرگنمایی برای نشان دادن وخامت اوضاع نباشد. آنقدر هم شرایط وخیم هست که نیازی به تکرار داستان برای تازه شدن زخم دل اهالی ورزش احساس نشود اما به هر حال حقیقت را باید گفت تا دیگر نه ادعای تازه‌ای مطرح شود و نه با احساسات مردم بازی شود. کاروان ایران که از بازیهای آسیایی دوحه قطر برگشت، رئیس سازمان ورزش که تازه وارد فضای ورزش محسوب می‌شد و از نتایج به دست آمده ذوق‌زده شده بود، جایگاه ایران را در دوره بعدی بازیها در گوانگ‌ژوی چین، سوم یا چهارم دانست.
این حرف او آنقدر ناپخته بود که ادعایش درباره میزبانی ایران از المپیک. اگرچه سازمان تربیت بدنی عادت کرده برای هر چیزی جوابیه می‌فرستد و هر منتقدی را به نشر اکاذیب متهم می‌کند (مانند دیدار هیأت رئیسه فدراسیون فوتبال با علی‌آبادی در صبح روزی که بعدازظهرش محمد مایلی‌کهن به عنوان سرمربی تیم ملی معرفی شد و ما به دلیل انتشار خبر این ملاقات به نشر اکاذیب متهم شدیم) اما به هر حال این ادعاها مطرح شد و ورزش هم به مسیرش در این 3 سال ادامه داد تا به این نقطه رسید. جایی که باید نوجوانان ورزش ایران برای حضور در اولین المپیک آسیایی به سنگاپور می‌رفتند. نوجوانانی که برخلاف ورزشکاران شرکت‌کننده در بازیهای آسیایی دوحه، رشد یافته سیاست‌ها و مدیریت فعلی سازمان تربیب بدنی بودند.
تابناک در این باره می‌نویسد: «سئولنشینان با وجود ادعاهای مکرر درباره میزان اثربخشی طرحهای پشتوانهسازیشان در حوزه ورزش، برخلاف مدیران سابق که میدانی برای سنجش صداقت و صحت گفتارشان وجود نداشت، به یکباره در معرض آزمونی جدی قرار گرفتند تا مشخص شود در 4 سال اخیر در بحث آیندهسازی چه میزان نونهالان و نوجوانان مستعد در رشتههای مختلف را شناسایی و پرورش داده و برای قهرمانی در ردههای بزرگسالان طی سالهای پیش رو مهیا کرده‌اند.
کاروان ورزشی ایران در بازیهای آسیایی نوجوانان با وجود آن‌که امکان اعزام رشتههای ورزشی متعدد و متنوعی بدون سهمیهبندی در آن وجود داشت، تنها با 7 رشته ورزشی به سنگاپور میزبان این رویداد اعزام شد تا همین زمان مشخص شود چه میزان در پشتوانهسازی گام برداشته شده و امیدهای آینده مدالآوری ایران به زعم تصمیم‌گیرندگان همین 7 رشته ورزشی بوده و برنامهریزیها و سرمایهگذاریها در ورزش پایه به شدت ثمربخش واقع شده! چین با 52 طلا، 16 نقره و 11 برنز عنوان قهرمانی را به دست آورد و ایران که با 54 ورزشکار شرکت کرده بود تنها به یک طلا، دو نقره و 3 برنز قناعت کرد تا بعد از کاروان ورزش نوجوانان کشورهای چین، کره جنوبی، تایلند، سنگاپور، هنگ‌کنگ، ژاپن، هند، قزاقستان، کویت و کره‌شمالی به جایگاهی بهتر از یازدهمی در ردهبندی کلی نرسد تا نشان دهد شرایط ورزش پایه ایران و به طور کلی آینده ورزش ایران تا چه میزان آشفته است.
داستان وقتی غم‌انگیزتر می‌شود که بدانیم تنها مدال طلای کاروان ورزشی ایران در این بازیها در شرایطی به دست آمد که در پرتاب وزنه دختران تنها دو شرکت‌کننده حضور داشتند و گل احمدی ورزشکار ایران در رقابت با یک دختر عرب موفق به قهرمانی شد که اگر چنین نمیشد هم جایگاهی کمتر از نایب قهرمانی نداشت چون نشان برنز در این ماده توزیع نشد.
نظر شما