چین بر اساس منافع ملی، استقلال سیاست خارجی و روابطی که با دیگر کشورها دارد، نقش خود را در گروه 1+5 تعریف کرده است. به طور معمول چین بر خلاف غربی ها یک سویه و یک طرفه و از موضع خصمانه با یک کشور برخورد نمی کند.
از این رو پکن در ارتباط با ایران در عین حال که موافق با برخی نظرات و مواضع کشورهای غربی است اما در مطیع صد در صد این کشورها هم نیست و به عبارت دیگر نمی خواهد به عنوان کشوری دنباله رو غرب معرفی شود.
چین برای خود هویت و موقعیت مستقل سیاسی و بین المللی را اعتقاد دارد و بر این اساس در خصوص پرونده هسته ای ایران و در قالب گروه 1+5 پکن یا تلاش در تعدیل مواضع کشورهای غربی دارد یا اگر در عمل نتواند در متن قطع نامه ها و توافق ها بر علیه ایران تعدیلی ایجاد کند اما به طور معمول در رفتارش با طرف ایرانی تلاش دارد رابطه با در هر صورت حفظ کند.
بر این اساس در پنج سال گذشته همواره تفاوت رفتاری میان چین و سایر کشورهای گروه 1+5 با ایران مشهود بوده و همین مساله باعث شده که گاه گاه مواضع چین مورد مخالفت دیگر اعضا قرار گیرد.
با این وجود تاکید پکن همواره این است که حق مطلق را هیچ گاه به یک طرف نمی دهد، از این حیث تفاوت رفتار چین با دیگر اعضای گروه شش کشور مذاکره کننده مشخص است.
چین در گروه 1+5 نقش تعدیل کننده دارد و تلاش می کند با همه طرف ها تعادل روابط خود را حفظ کند. اما نگاه تهران به چین نیز تابع همین شرایط است. به طور تقریبی در چند سال گذشته تهران هم با همین نگاه با پکن برخورد کرده است. ایران حساب روابط خود با چین را متفاوت با دیگر اعضای گروه 1+5 دیده همان طور که چین هم برخورد متفاوتی با ایران داشته است.
از سوی دیگر نمی توان اینگونه تحلیل کرد که موضع تعدیلی چین در مورد بحث هسته ای ایران مقطعی است و ممکن است در آینده به واسطه کاهش وابستگی انرژی اش به ایران، تغییر کند. به طور معمول چینی ها یک موضع معتدل و میانه را در قبال مسائل خاص منطقه ای یا جهانی اتخاذ کرده و بر اساس آن عمل می کنند. به این ترتیب به نظر نمی رسد در موضع فعلی چین تغییری ایجاد شود.
سفیر اسبق ایران در چین
/30114
نظر شما