در کتاب "سازمان مجاهدین خلق، پیدایی تا فرجام" که در سال 1385 توسط موسسه مطالعات وپژوهشهای سیاسی منتشر شده، آمده است:
یکی از جداشدگان سازمان به نام علی رضوانی که دوران طولانی عضویت را از سر گذرانده است، می‌گوید:
... از صحنه دادگاههای اوایل انقلاب 1357 شروع بکنم؛ مثلاً آن اعدام‌های اولیه... بعد از پیروزی انقلاب 1357، خوب - به ظاهر - به اسم جمهوری اسلامی و کمیته و (نمی‌دانم) این چیزها تمام شد. در حالی که در باطن، کسانی هم از همه سازمان‌ها از جمله سازمان مجاهدین خلق جزء آن دادگاه‌ها بودند که [برخی] عناصر رژیم گذشته را بدون داشتن وکیل و یا حتی آن دادگاههایی که از حقوق اولیه، حقوق مدنی اجتماعی، برخوردار نبودند، مخفیانه اعدام کردند. از جمله آقایان وکلایی که از مجاهدین در [اوایل] آن دادگاه‌ها و اعدام‌ها شرکت داشتند و باعث و بانی و تحریک‌کننده [برخی‌از] این اعدام‌ها بودند، آقا[ی] رضا خاکسار بود - که بعد از سال 1360 در درگیری‌های داخل [کشور] کشته شد. نفر بعدی‌اش آقای نادر رفیعی‌نژاد هست که کماکان در درون سازمان مجاهدین خلق است، عضو مرکزیت این سازمان است و الان هم در کشور آلمان (به عنوان پناهنده) دارد زندگی می‌کند... این‌ها جزء آن کمیسیون اولیه‌ای بودند که - به اصطلاح- حکم اعدام راصادر می‌کردند و شبانه این اعدام‌ها اجرا می‌شد و سازمان هم همیشه پافشاری‌اش این بود.
به نوشته کتاب مزبور،احسان نراقی نیز ضمن بیان خاطرات خود از زندان جمهوری اسلامی، مطالبی را به نقل از سعید متحدین عضو سازمان منافقین که در همان زمان زندانی بود، بیان می‌کند که موضوع مربوط به نفوذ اعضای سازمان در دادگاههای انقلاب را تأیید می‌نماید:
درباره اعدام‌های زیادی که در مورد مسئولین رژیم سابق صورت گرفت، سعید اطلاعاتی به من داد که براساس آنها متوجه شدم چنانچه مجاهدین اعمال نفوذ نمی‌کردند، تعداد این اعدام‌ها آنقدر زیاد نمی‌شد...در این زمان، مجاهدین با داشتن نگرش غیرمذهبی و با عنوان زندانیان سیاسی سابق، سمت دادیار دادگاه را به خود اختصاص دادند. آنها دادرسی دعاوی را با چنان شدت و حرارتی پیگیری می‌کردند که منطقاً نتیجه‌ای جز صدور حکم اعدام باقی نمی‌ماند.
در بخش دیگری از کتاب مزبور می خوانیم:
در نخستین هفته‌های پس از پیروزی انقلاب، نفوذ سازمان در دادسراها و دادگاههای انقلاب، وضوح چندانی نداشت. بخصوص که تأیید شدت عمل دادگاه‌ها در مطالب انقلابی مردم و مجموعه نیروهای دست‌اندرکار نیز منعکس بود. پیرو تاکیدات امام خمینی بر عدم شتاب در اعدام‌ها، شخصیت‌هایی مثل آیت‌الله طالقانی نیز در کنار تأیید وجهه انقلابی دادگاه‌ها، به تعجیل در صدور برخی احکام، انتقاد داشتند.
14
نظر شما