امروز که جامعه با مسائل و مشکلات مختلف اقتصادی ،اجتماعی و سیاسی روبه رو است جدی گرفتن مطالبات و دغدغه های مردم با توجه به اهداف دشمنان خارجی با اهمیت تر از همیشه باید در دستور کار مسئولین قرار بگیرد.
معمولا مردم در برخورد با مشکلات و گرفتاری ها بر اساس فرمول و تجربیات خود قضاوت می کنند.وقتی می بینند که مشکلات کمتر نشده که هیچ بلکه افزایش هم پیدا کرده و حتی پیچیده تر هم شده از بهبود اوضاع در آینده نا امید می شوند و با نگاه کردن به صلاحیت و ظرفیت های مدیریتی کشور اعتماد خود به نظام اداری را نیز از دست می دهند.
این نا امیدی که در صورت نداشتن برنامه و اراده جدی برای حل مشکلات مردم با بی اعتمادی،کاهش سرمایه اجتماعی و بی میلی در مشارکت اجتماعی و چه بسا اقدامات تند هم همراه می شود زنگ خطری برای مسئولین و سیاست گذاران کشور است که فراموش نکنند اگر چاره جویی های خود را بر مبنای سیاست های تریبونی و تبلیغاتی و نه واقعی و اساسی قرار داده اند در اشتباهند.
مردم احساس می کنند مسئولین به جای چاره جویی عاقلانه برای مشکلات کشور سرگرم دغدغه ها و اهداف سیاسی و جناحی خود هستند تا زمان انتخاباتی دیگر برسد و همین مردم که زخم بی اعتمادی در ذهن و باور آنها نشسته است بار دیگر مطالبات و زندگی شان وِرد زبان مسئولان فعلی و بعدی شود و پس از آن به جای رفع گرفتاری هایشان به تحمل و وعده های دور و دراز دعوت شوند که ما برای مشکلات کشور برنامه داریم جامعه اگر همراهی( بخوانید تحمل ) کند از این مشکلات هم عبور می کنیم .
جامعه تحمل می کند همانطور که تا الان کرده است اما دعوت به تحمل زمانی اثر بخش است که صداقت و توانایی گویندگان آن برای مردم قابل باور باشد.باور نکردن مردم و کاهش اعتماد مردم با شیب تند تر، از نقشه های خارجی برای زمین گیر کردن ایران خطر ناک تر و مهلک تر است و البته راه حل برطرف کردن این بی اعتمادی ها خیلی هم پیچیده نیست.
ارتباط مستمر و نزدیک مسئولان و مردم ،پایین آمدن از پشت تریبون ها و میز های مصاحبه و ورود به عرصه عمل و میدان تلاش بیشتر و با برنامه تر ،مبارزه جدی با فساد در نظام اداری و مدیریتی کشور می تواند اعتماد رفته را به جوی بازگرداند و مردم را به این باور برساند مسئولان نه فقط در آمار و ارقام بلکه با گوشت و پوست خود مشکلاتشان را لمس می کنند و خواب از چشمان آنها گرفته شده که هر روز و هر ماه و هر سال اقلا بخش کوچکی از گرفتاری های آنها را حل کرده اند.در بحث فساد این مسئله جدی تر است.
در جامعه اسلامی شاخص مردم برای مبارزه با فساد ،سیره حکومت حضرت علی است که با بیانی رسا و قاطعانه در نامه ۵۳ به مالک اشتر در برخورد با کارگزار خائن دستور می دهد که اگر یکی از آنها دست به خیانت زد و گزارش بازرسان تو هم آن خیانت را تایید کرد به همین مقدار گواهی قناعت کرده او را تازیانه بزن ،آنچه که از اموال در اختیار دارد از او باز پس گیر ،او را خوار دار و خیانت کار بشمار و قلاده بدنامی بر گردنش بیفکن.جمهوری اسلامی نیز برای نیکنامی تاریخی ،چاره ای جز پیمودن راه امام علی (ع )ندارد و برخورد شدید و بی تعارف با مسئولان مجرم یکی از مولفه های سنجش میزان قرابت جمهوری اسلامی با حکومت امیر المومنین (ع) است.این یک آزمون تاریخی و قضاوت ساز است.
1717
نظر شما