جوان نوشت: میزان مقبولیت یک فرد برای پست‌های حساس کشور از منظر توده‌های مسلمان ایرانی، تطابق دیدگاه این افراد با مواضع رهبر معظم انقلاب است. حداقل در دولت نهم دو مصداق روشن وجود دارد که دیدگاه فردی که برای معاون اولی مطرح است با مواضع رهبری معظم در تعارض بوده و نظر معظم‌له عدم حضور این فرد در سمت معاون اولی رئیس‌جمهور است و این برای نیروهای دلسوز، جریان حزب‌الله و مجموعه نیروهای معتقد به نظام پذیرفته شده نیست.
دربخش دیگری از مقاله آمده است: انتخاب معاون اول و واکنش بسیاری از دلسوزانی که با عشق و علاقه به دولت نهم، دولت دهم را به امید فردایی بهتر و همسوتر با جریان نظام و ولایت انتخاب کرده، گویای این واقعیت است که خاطر این شیفتگان نظام و انقلاب تا حدودی مکدر شده و بر رئیس‌جمهور محترم است که این اعتماد به دولت که شاید اندکی مخدوش شده است را بازگرداند و در یک کلام، حزب‌الله و دلسوزان انقلاب می‌خواهند رئیس‌جمهور محترم آنها را دشمن شاد نکند.
نظر شما