سرمربی اسبق تیم ملی ایران در جام جهانی 1998 فرانسه و بازی های جام ملتهای آسیای 2000 لبنان که دو تجربه کاملا متفاوت را در تیم ملی سپری کرده است به تازگی به ایران برگشته و در بازگشت خود وقتی در میدان هفت تیر از تاکسی پیداه می شد به طور اتفاقی با خبرنگار ما روبرو شد چند لحظه ای همکلام مان شد. او که در لحظه پیاده شدن از تاکسی حسابی از سوی دیگر مسافران با استقبالی گرم روبرو بود می گوید:« خانواده ام امریکا هستند . بچه آنجا هستند من هم چاره ای ندارم که مدام بروم پیش شان اما آنجا دلم می گیرد. دیگر از جوانی ام گذشته و سنم بالا رفته ، دوست دارم در کشور خودم باشم. هیچ جا برایم تهران نمی شود. اینجا که هستم حس بهتری دارم اصلا یکی از آرزوهایم این است که در اینجا بمیرم.»
او درباره کار مربیگری می گوید:« دیگر این کارها از من گذشته ، الان دور ، دور جوان هاست که خیلی های شان موفق هم هستند. من ترجیح می دهم در خانه بنشینم و بازی ها را از دور دنبال کنم.»
طالبی در جام جهانی 1998 بعد از برکناری ناگهانی و مشکوک تومیسلاو ایویچ یکباره سر راه تیم ملی قرار گرفت و هدایت تیم به او محول شد. او همچنین سرمربی تیم ملی در بازی های 2000 لبنان بود که تیمش حاشیه های زیادی داشت.
38
نظر شما