از ویژگی‌های عموما مشترک و طنزگونه‌های منتج از برخی جایزه‌های موسمی یا نوپای دولتی دیگر چون جایزه کتاب فصل، جایزه گام اول، جایزه جلال آل احمد، جایزه پروین اعتصامی، جایزه ادبیات داستانی (سال 85)، جایزه 20 سال ادبیات انقلاب و... که بگذریم، جشنواره شعر فجر رویدادی است که هرچند مدام گفته می‌شود نوپاست و در این گفته گویی نوعی وعده گنجانده شده که صبر کنید درست می‌شود، از چهار سال پیش که دور نخست آن با ایرادهای متعدد به‌عنوان اقدامی دیرهنگام و با تاخیر 25 ساله شکل گرفت و اوج بی‌برنامگی جایزه‌های ادبی دولتی را به‌رغم هزینه‌های هنگفت از سرمایه‌های ملی، به ثبت رساند، سال به سال ضعیف‌تر و پر ایرادتر می‌شود.
نخستین دوره‌ی این جایزه در شرایطی شکل گرفت که از سویی کلکسیونی از ضعفهای موجود در رویدادهای فرهنگی - دولتی، ازجمله ضعف‌هایی در مدیریت، اطلاع‌رسانی، انتشارات، استفاده ابزاری از نام‌ها، فعالیت‌های هیاتی با صرف بودجه‌های کلان، گروه‌گرایی، فقدان ساز و کار کارشناسی و از این دست موارد، با خود داشت، از سوی دیگر با توجه به فرصت کم اولین دوره که جبران تاخیر قابل توجه در برگزاری آن را قرار بود استارت بزند، توجیه شد!
اما دومین دوره این شبه‌جشنواره در حالی برگزار شد که معاون امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چند ماه قبل از آن، از لغو دور دوم جشنواره به‌دلیل تعطیل بودن دبیرخانه و هرگونه تصمیم‌گیری و فعالیت مرتبط با آن پس از اختتامیه اولین دوره خبر داد، اما چند روز بعد وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی دستور به برگزاری آن، به هر شکل ممکن، داد. این‌گونه بود که در دور دوم نیز رقابت واقعی و رفع نقص‌های علمی و سازمانی را شاهد نبودیم و همچنان این سوال مطرح می‌شد که چرا جشنواره شعر فجر، وسعت جشنواره فیلم فجر را نمی‌یابد؟!
سومین دوره آن نیز در سکه‌باران معروف در تالار وحدتِ خالی از مخاطب - برخلاف اختتامیه‌های جشنواره‌های مشابه - به گونه‌ای برگزار شد که صدای دبیر نخستین دوره و بانی آن را هم در آورد که مگر گوشت قربانی تقسیم می‌کنید؟!
دست آخر هم مشخص نشد در جایی که خیلی از نام‌های موثر در شعر معاصر و حتا شعر انقلاب و جنگ به‌طرز مشهودی مغفول واقع شدند، چگونه یک ذاکر اهل بیت (ع) که دستی هم در سرایش شعر دارد، به‌عنوان شاعر برگزیده چند دهه اخیر معرفی شد؛ تا بعدها در جلسه‌ی نقد کتاب دبیر علمی جایزه به‌عنوان منتقد ادبی هم حضور یابد!
از دیگر عجایب این‌که این جشنواره که به‌قول بانیان و نه الزاما برمبنای نیت آنان، قرار است به‌نوعی احیاگر حقوق پایمال شده شعر در میان هنرهای موجود باشد، دست به تحریف تاریخ ادبیات معاصر می‌زند و دست‌اندرکاران آن در پی حذف نام و شعر فروغ به‌عنوان یک چهره تاثیرگذار از آنتولوژی‌گونه شعر معاصر، می‌گویند این کار را کردیم چون با اعتقادات او مشکل داریم؛ پس تو خود حدیث مفصل بخوان...!
52144
نظر شما