انتخابات 88 انتخابات بسیار پرشوری از منظر حضور مردم در این انتخابات و رقابت کاندیداها بود. اما پس از آن اتفاقاتی رخ داد که شاید هیچ کس آن را پیش بینی نکرده بود و تصور چنین برخوردها و رویکردهایی را نمی کرد. رفتارهایی که اسمش «فتنه» گذاشته و بسیار تقبیحش شد.
هرچه بیشتر پیش رفتیم بداخلاقیهای سیاسی در جریان مسائل پس از انتخابات پررنگتر شد و به تدریج از فضای سیاسی خارج شده و به فضاهای غیرسیاسی و تریبونهای مذهبی و دینی نیز راه یافت. کما اینکه در برخی تریبونها حرفهایی زده شد و یا برخی در پایین تریبونها مطالب خلاف شانی را مطرح کردند. نظیر آنچه که در 14 خرداد ماه امسال رخ داد و به بیت امام خمینی(ره) اهانت شد.
این اهانتها و بیاخلاقیها اخیرا از حد گذشت و به عبارتی، شور شد! نمونه این شوری در بداخلاقیهای سیاسی را در دو جا شاهد بودیم. یکی پس از مراسم درگذشت یکی از نزدیکان آقای هاشمی، که فردی به دختر ایشان هتک حرمت کرده و فحاشی نمود و دیگری در مراسم درگذشت داماد مرحوم امام خمینی(ره) در قم که بار دیگر شاهد بیاحترامی به خاندان امام بودیم.
همین تندرویها و بداخلاقیها بود که هشدار اخیر مقام معظم رهبری را برانگیخت. ایشان فرمودند که رفتارهای غیر اخلاقی و توهین آمیز، مخالف مصلحت انقلاب و کشور است، موجب اختلاف و دو دستگی می شود و به شکوه و عظمت نظام اسلامی ضربه می زند.
از نگاه رهبر انقلاب، هرگونه هتک حرمت و رفتارهای غیر اخلاقی و توهین آمیز، «خلاف شرع، مخالف عقل سیاسی و ضربه به جمهوری اسلامی است و خداوند را خشمگین می سازد». البته یک روی سخن ایشان نیز با رسانهها بود که طی آن فرمودند: « مخالفت کردن، رد کردن و محکوم کردن یک فکر سیاسی و دینی یک چیز است و ابتلای به رفتار غیر اخلاقی و دشنام و هتک حرمت چیز دیگر».
مساله این است که اختلاف سلیقه و اختلاف نحلههای فکری امری عادی است که وجود دارد و کسی نمی تواند مانع آن شود. اما نقد دیدگاههای یکدیگر نمی تواند تا مرز اهانت و بی احترامی به او پیش رود. نقد هم آداب خود را دارد که از ابتدا باید از سوی خانوادهها به فرزندانشان آموخته شود تا بعدها که به مدارج و مناسبی رسیدند به درستی از آن بهره بجویند. همین حالا هم مسئولان اگر نقدی به یکدیگر دارند باید آن را در جمعهای خودمانی مطرح کرده و برایش راه حلی بیابند. مثلا اگر کسی نقدی به من دارد، بیاید به خود من بگوید، نه اینکه من آن را از کس دیگری بشنوم که موجب دلخوری شود.
البته نباید فراموش کرد که مردم در ایران از عامی گرفته تا خاص، درباره سه چیز خود را صاحب نظر می دانند. نخست سیاست، دوم دیانت و سوم طبابت! همان طور که به راحتی برای هر سر دردی نسخه میپیچند و دارو تجویز میکنند، در مودر سیاست و سیاسیون هم اظهار نظر کرده و دیانت دیگران را هم میسنجند! این معضل بزرگی در جامعه ماست. همین رفتارها سبب شده که به برخی بد اخلاقی ها دامن زده شود.
اساسا برخی بداخلاقیها به دلیل ناآگاهی است که از سر اطلاعات محدود، شروع می کنند به اظهار نظر و نسبت دادن. برخی از دیگر بداخلاقیها هم به کسانی برمیگردد که در این کوره فوت میکنند. یعنی بداخلاقی دیگران را تشویق کرده و آن را تکرار میکنند. گاهی هم برخی یک کلاغ چهل کلاغ می کنند و یک بداخلاقی کوچک را در کل جامعه تعمیم میدهند.
در این میان هم وظیفه رسانههاست که بداخلاقیها را تقبیح کرده و محکوم کنند و هم وظیفه بزرگان و ناصحان است که جلوی آن را با اقدامات خود بگیرند و مانع از تکرارش شوند.
نماینده تهران و عضو جامعه روحانیت مبارز
/30111
نظر شما