به گزارش خبرآنلاین شارح این اثر، نقی منفرد، با دسته‌بندی مطالب کتاب سیوطی، آن را به صورت کلاسیک درآورده تا مبتدیان نیز هرچه سریع‌تر به مطالب آن پی‌ببرند.
یکی از کتاب‌های مفید و ارزنده‌ای که جامع مباحث نحو و همواره مورد توجه حوزه‌های علمی بوده و هست، کتاب «النهجةالمرضیة فی شرح‌الالفیة» است که از بدو نگارش، مورد توجه خاص دانشمندان، زباندانان و دانش‌پژوهان ادب عربی واقع شده، و در حوزه‌های علمی مورد تدریس و تدرس و استفاده بوده است. به دلیل این که مطالب کتاب، علمی و گاه مشکلات عباراتی داشته، از طرف ادیبان و نحویان، تاکنون بیش از یکصد شرح و حاشیه بر آن نگاشته شده است.
شارح این اثر در مقدمه کتاب، از چگونگی شکل‌گیری و ضرورت این کار می‌نویسد: «حقیر نیز از آنجا که چند سال است در مدارس قم به تدریس ادبیات عرب اشتغال دارم، به این دلیل که اکثر شارحان به توضیح عبارات یا اشکال بر آنها پرداخته و به تناسب بحث، مطالب شکل و دور از ذهن مبتدی را از کتاب‌های مطول در آنها گرد آورده‌اند، بدون اینکه مطالب کتاب را دسته‌بندی کنند و به صورت کلاسیک درآورند، تا مبتدی هرچه سریع‌تر به مطلب منتقل شود، ضرورتی دیدم تا مباحث کتاب را با عباراتی ساده و سلیس دسته‌بندی کنم تا مبتدیان از کتاب یاد شده بهتر استفاده کنند. لذا نام آن را به همین جهت "الطریقةالنقیة فی شرح‌النهجةالمرضیة" گذاشتم.»
درباره زندگی مصنف «الفیه» و شارح این اثر ذکر چند نکته ضرورت دارد: الف) مصنف «الفیه» ابوعبدالله، جمالالدین «عبدالله‌بن مالک» است که در سال 600 هجری قمری در «جیان» -که یکی از قرای «اندلس» می‌باشد- تولد یافته، و برای تحصیل علوم دینی به «دمشق» مسافرت کرده است. وی بعد از فراگیری دانش از محضر اندیشمندان آن سامان، به شهر «حلب» می‌رود و به تحصیل فقه شافعی مشغول می‌شود.
می‌گویند: آن‌چنان دارای حافظه قوی بوده که برای اثبات لغت و شواهد نحو، آنقدر از اشعار شعرا قرائت می‌کرد؛ که مایه حیرت علما می‌شده است. و نیز می‌گویند: هیچ‌گاه دیده نمی‌شد جز آن‌که به یکی از چهار چیز مشغول بود: تلاوت، نماز، قرائت کتاب، تالیف.
همچنین او دارای تالیفات زیادی است، از جمله «کافیه»، «شرح کافیه»، «تسهیل»، «شرح تسهیل»، «الفیه صغری» (متن اصلی همین کتاب) و «عمده». وی سرانجام 12 شعبان سال 671 هجری قمری بدرود حیات گفت.
ب) شارح «الفیه»، جلال‌الدین، ابوالفضل «عبدالرحمن سیوطی» است که در سال 849 هجری قمری در قربه «سیوط» که در 12 فرسخی مصر قرار دارد، متولد شده است. وی یکی از نحاة و ادبای بزرگ و دانشمندان ذی‌فنون اسلامی است که در بیشتر علوم و فنون تبحر داشته و کتاب‌ها نوشته که برخی، فهرست او را بالغ بر 300 رساله و کتاب ذکر کرده‌اند و برخی دیگر بالغ بر 500 جزوه و کتاب دانسته‌اند، که نام 79 جلد از آنها در «ریحانةالادب» ذکر شده است. صاحب «روضات‌الجنات» می‌نویسد: «برخی، استادان وی را بیش از 300 تن می‌شمارند؛ که از جمله آنان، ابوالعباس شمنی؛ علم‌الدین مناوی و محی‌الدین کافجی را می‌توان نام برد.»
ناشر کتاب نیز درباره این اثر و مولف آن می‌نویسد: «ابوعبدالله جمالالدین عبدالله‌بن مالک جیانی (600 - 671 قمری) از نحویان بزرگ قرن هفتم هجری است. الفیه او شهره آفاق است و بر آن شرح‌های گوناگونی از لحظه‌های آغازین ظهور آن تا قرن‌ها بعد، نگاشته شده است.
یکی از مشهورترین شرح‌های مزجی شرح ادیب و دانشی بزرگ قرن نهم هجری، جلال‌الدین ابوالفضل عبدالرحمن سیوطی به نام "النهجةالمرضیة" است. این شرح قرن‌هاست که در حوزه‌های علمی -به خصوص در ایران- تدریس می‌شود و به جهت همین اقبال، حواشی و شروح فراوانی بر آن نوشته شده و یکی از آنها، اثر حاضر "الطریقةالنقیة: شرح فارسی النهجةالمرضیة" است.
نویسنده به دلیل آن که دیگر شروح این کتاب، مطالب را دسته‌بندی نکرده و تنها به توضیح عبارات و مطالب مشکل و دور از ذهن مبتدی روی آورده‌اند، به چنین شرحی دست زده است.»
چاپ ششم کتاب «الطریقةالنقیة (شرح فارسی النهجة المرضیة)» (جلد سوم) در شمارگان 1500 نسخه، 284 صفحه و بهای 40000 ریال راهی بازار نشر شد.
/62
نظر شما