به گزارش شبکه تلویزیونی سی سی تی وی، تظاهرات گسترده در تونس در ماه ژانویه الهام بخش تحولات و قیام مردمی در لیبی و دیگر کشورهای جهان عرب بوده است.
از زمان اغاز تظاهرات در تونس، مردم بیست و دو کشور عربی منطقه تظاهرات مختلفی را برپا کرده اند.به عبارت دیگر در همه کشورهای عربی منطقه خاورمیانه و شمال افریقا به استثنای قطر و امارات عربی متحده ، تظاهرات برپا شده است.خواسته مشترک در همه این تظاهراتها، اجرای اصلاحات سیاسی و بهبود وضعیت زندگی مردم است.اما وجود اختلافهای شدید در درون این جوامع عربی سبب می شود سالها ناارامی و وضعیت مبهم بر این کشورها سایه افکن شود.لیبی یکی از این کشورها است که در هفته های گذشته شاهد افت و خیزهای زیادی بوده است بطوریکه مخالفان معمر قذافی، رهبر لیبی در نبرد با نیروهای تحت امر او بارها و بارها به موفقیتهایی دست یافته و پس از ان مجبور به عقب نشینی شده اند.
مخالفان حکومت قذافی که خواهان پیشروی به سمت طرابلس، پایتخت هستند تاکید دارند ناتو باید با حملات هوایی اش، پشتیبانی بیشتری از انها داشته باشد.این درحالی است که ناتو از شدت حملاتش درلیبی کاسته است.غرب نیز مواضع متغیری درباره لیبی اتخاذ کرده است.مشخص نیست غرب چه راهبرد کلی را در لیبی دنبال می کند.البته اختلافها درباره راهبرد مدنظر در لیبی ، فقط به شبه نظامیان مخالف قذافی یا نیروهای ائتلاف غربی محدود نمی شود زیرا در درون خانواده معمر قذافی نیز اختلافهایی بروز کرده است.پسران قذافی نگرشهای مختلفی درباره اینده لیبی و تحولات این کشور دارند.
ناظران می گویند حتی خروج معمر قذافی از قدرت در لیبی نیز کمک چندانی به حل مشکلات این کشور نمی کند و چالشهای غرب درباره لیبی به قوت خود باقی خواهد ماند زیرا لیبی ساختار قبیله ای دارد.
چهل قبیه بزرگ در لیبی در سه منطقه از خاک این کشور حضور دارند.این قبایل اختلافهای زیادی با یکدیگر دارند و اگر حکومت قذافی سرنگون شود، کار غرب برای متحد کردن مجدد این قبایل بسیار دشوار خواهد بود.بی تردید، غرب خواهان بروز تفرقه و تشتت شدید در لیبی نیست.غرب نگران تاثیرات موج مانند لیبی بر دیگر کشورهای عربی است.درخواست برای تغییر نه تنها در لیبی بلکه در دیگر کشورهای عربی منطقه شمال افریقا و خاورمیانه شدت گرفته است.یمن، سوریه و بحرین از جمله این کشورها هستند.
48
نظر شما