شادی حمید در یادداشتی برای نشنال اینترست نوشت: شاید این استدلال ها صحیح باشد. اما مرز میان سیاست داخلی و خارجی در بسیاری از مورد به نازکی یک تار مو ست. بسیاری از منتقدان حسنی مبارک او را به مترسکی در اختیار تل آویو و یا عروسک واشنگتن تشبیه می کردند. در نگاه منتقدان و مخالفان حسنی مبارک ، حسنی مبارک تنها دیکتاتوری نبود که بر مردمانش سخت می گرفت بلکه دیکتاتوری بود که بله قربان گوی آمریکا و متحدانش در منطقه خاورمیانه بود.
وی در ادامه افزود مفاد معامله میان قاهره و واشنگتن هم بر همگان عیان بود: مبارک از سیاست های امریکا در منطقه حمایت می کرد که قاعدتا جانبداری از آنها در جهان عرب آسان نبود و نیست و در ازای این خوش خدمتی آمریکایی ها هم چشمان خود را بر فقدان دموکراسی در مصر می بندند.
حمید بر این باور است که این معادلات مال روزهای گذشته است و اکنون دموکراسی در مصر حرف نخست را می زند. در کشورهای دموکرات هم دولت ها تابع حرف ملت ها هستند.در مصر نیز از این پس اراده مردم برخلاف سیاست های استعمار گونه دولت پیشین است.سیاست های داخلی و خارجی دولت به شکل دیگری نیز به یکدیگر مرتبط است.16146
متن کامل این یادداشت را اینجا بخوانید.
نظر شما