بر اساس گزارش واحد زیست محیطی آژانس اخبار تکنولوژی تکنا به نقل از بخش پژوهشهای نوین دانشگاه McGill، گرمایش زمین در بین سال‌های ۲۰۲۷ و ۲۰۴۲ از حدنصاب گرمایشی خود عبور خواهد کرد. این برآمد نشان می‌دهد که باید بسیار زودتر از آنچه هیئت بین المللی تغییرات اقلیمی که عبور از این حدنصاب را در بین سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۵۰ تخمین زده بود، آماده این رویداد شویم. دانشمندان شیوه جدیدی برای پیش بینی گرمایش زمین معرفی کرده اند که منجر به کاهش چشمگیر تردیدهای محاسباتی شده است.
محققان این دانشگاه از روش نوین و دقیقتری برای ارزیابی دمای زمین مبتنی بر داده های تاریخی، پرده برداشته که در مقایسه با شیوه‌های پیشین، بسیاری از تردیدها را برطرف کرده است. دهه هاست که دانشمندان بر اساس مدل‌های اقلیمی به پیش‌بینی گرمایش زمین مشغول اند. این مدل‌های اقلیمی نقش مهمی در درک ما از دمای زمین و چگونگی تغییر احتمالی آن داشته‌اند اما سوال اساسی اینجاست! آن پیش‌بینی‌ها چقدر دقیق هستند؟
برطرف کردن تردیدها
بر اساس این گزارش، مدل‌های اقلیمی شبیه سازی‌های ریاضیاتی عوامل گوناگونی همچو اتمسفر، اقیانوس، یخ‌ها، زمین‌ها و خورشید هستند که باهم بر دمای زمین تاثیر می‌گذارند. این مدل‌ها مبتنی بر بهترین داده های در اختیار ما هستند، بااین‌وجود وقتی پای پیش بینی گرمایش زمین پیش می آید نمی‌توانند مشکل عدم اطمینان ما را برطرف کنند.
آقای برونو ترمبلی استاد سازمان علوم جوی و اقیانوسی دانشگاه McGill می‌گوید : “افراد مشکوک به تغییرات اقلیمی موسوم به شکاکان اقلیمی، براین باور هستند که نمیتوان به پیش‌بینی های اقلیمی اطمینان کرد چراکه آن‌ها بر اساس مدل‌های معیوب ابررایانه‌ها هستند. درحالی که این انتقادها همواره ناموجه خوانده می‌شدند، نشان دادند که شیوه‌های نوین و گوناگون مستقلی برای پیش‌بینی تغییرات اقلیمی زمین نیاز است. ”
تا کنون طیف گسترده پیش‌بینی های جوی کار را برای مشخص کردن نتایج در حالت‌های گوناگونِ کاهش انتشار، دشوار کرده است. برای مثال اگر غلظت CO۲ جو دوبرابر شود، مدل گردش عمومی (GCMs) که توسط هیئت بین المللی برای تغییرات اقلیمی استفاده می‌شود به احتمال زیاد، افزایش میانگین دمای جهانی را بین۱.۹ و ۴.۵ درجه سانتیگراد را پیش‌بینی می‌کند و این یعنی پوشش وسیعی از تغییرات متوسط اقلیمی در نیمه پایین و تغییرات فاجعه بار در نیمه دیگر.
شیوه نوین
رافائل هبرت پژوهشگر سابق دانشگاه McGill که اکنون کارمند موسسه Alfred-Wegener در آلمان است می‌گوید: شیوه نوین ما برای پیش‌بینی تغییرات اقلیمی به‌جای تکیه‌بر روابط تئوریکی که به شکل ناقص توسط مدل‌های گردش عمومی ثبت شده‌اند، مبتنی بر داده های تاریخی است. رویکرد ما به ما این اجازه را می‌دهد که حساسیت اقلیمی و تردیدهای پیرامون آن را توسط نظاره مستقیم داده ها و تنها با دخالت اندکی از فرضیات پیش‌بینی کنیم.
بر اساس گزارشات زیست محیطی techna.news، پژوهشگران مدل جدید قیاس بندی عملکرد اقلیمی موسوم به SCRF را برای پیش‌بینی دمای زمین تا سال ۲۱۰۰ معرفی کردند. این روش که بر اساس داده های تاریخی است، میزان تردیدها و احتمالات را در قیاس با شیوه کنونی مورداستفاده هیئت بین المللی تغییر اقلیم، ۵۰ درصد کاهش می‌دهد. در بررسی نتایج به دست آمده محققان دریافتند که عبور از آستانه گرمایشی زمین احتمالا بین سال‌های ۲۰۲۷ و ۲۰۴۲ رخ می‌دهد. این پنجره‌ی زمانی، بسیار کوتاه‌تر از آنچه پیش‌تر تصور می‌شد است. پژوهشگران همچنین دریافتند که به‌طور میانگین گرمایش جو حدود ۱۵ درصد کمتر از آنچه انتظار می‌رفت است؛ محدوده های بسیار محتمل گرمایشی SCRF نیز در مدل‌های گرمایش عمومی قرار می‌گرفتند.
آقای شاون لوجوی پروفسور بخش فیزیک دانشگاه McGill می‌گوید: اکنون که سرانجام دولت‌ها تصمیم گرفته اند که اقداماتی را در خصوص تغییرات اقلیمی انجام دهند، رهبران کشورها نباید تصور کنند که با اقدامات جزئی می‌توانند این خطر را برطرف سازند. باوجود پیش‌بینی دقیق مدل اقلیمی نوین ما و نسخه‌های آتی آن زمان کمتری برای تأمل وجود دارد.
۲۱۲۱
