الکاظمی روی قول‌شاه سعودی‌حساب کرده؟/اما و اگرهای یک قراردادنجومی

یک کارشناس مسائل عراق و عربستان به خبرآنلاین گفت: این سعودی ها هستند که تلاش می کنند تا به عراق نزدیک شوند و این تاثیری هم در روابط با جمهوری اسلامی ایران ندارد.روابط عراق و ایران روابط دوستانه است و الکاظمی هم تمامی توافقاتی که امضا شده را تلاش می کند تا اجرا کند و روابط دوستانه ای برقرار است.

مهسا مژدهی: الکاظمی بالاخره به ریاض رسید.پس از کنسل شدن سفر اول در ماه های گذشته بالاخره فرصتی پیدا شد تا نخست وزیر عراق با شاه سعودی دیدار کند.در حالی که مقامات سعودی علاقه زیادی دارند تا روابط ویژه ای را با بغداد برقرار کنند اما تا کنون هر آنچه که رشته بودند به دلیل بدعهدی خودشان و موانع موجود پنبه شده است. درسفر دو روزه الکاظمی به ریاض دو طرف بر سر صندوق سرمایه گذاری سه میلیارد دلاری توافق کرده اند و به نظر می رسد که طرح هایی در زمینه گسترش همکاری ها بر سر مساله انرژی ایحاد شده. اما شواهد می گوید در ریاض نزدیک شدن به بغداد هیچ وقت آنطور که باید جدی گرفته نمی شود و عراق هم می داند که بر روی دیوار سعودی ها نمی تواند یادگاری بنویسد.در همین باره رضا میرابیان کارشناس مسائل عراق و عربستان با خبرآنلاین گفتگویی داشته است که در ادامه می خوانیم:

الکاظمی روی قول شاه سعودی حساب باز کرده است؟اما و اگرهای یک قرارداد نجومی

سفر الکاظمی در حالی اتفاق افتاده که به نظر می رسد او به عنوان نخست وزیر عراق به دنبال روابط نزدیک تر با محور عربی است.تحلیل شما از سفر جنجالی نخست وزیر عراق چیست.

سفری که الکاظمی هفته گذشته به ریاض داشت قرار بود سال قبل و همزمان با آمدن او به ایران انجام شود. اما خود سعودی ها به بهانه مریضی ملک سلمان آن را عقب انداختند. یک احتمالش هم این بود که سعودی ها مایل نبودند که سفر الکاظمی به عربستان تحت الشعاع سفر او به تهران قرار بگیرد.

الان سعودی ها هستند که نیاز به بهبود روابط خود با بغداد دارند. این علاقه هم دلایل متفاوتی دارد؛

اول اینکه سعودی ها در داخل و در سطح منطقه و جهان هم اکنون در یک انزوای شدید قرار دارند. بعد از موضعی که بایدن گرفت و بن سلمان را متهم به قتل خاشقچی کرد، می شود گفت که او چه ولیعهد باشد و چه پادشاه شود هم در داخل کشور حالتی غیرمشروع دارد و هم در سطح منطقه منزوی است. با این وضعیت امکان سفر و تحرک در خارج از کشور برای او وجود ندارد.

مساله دوم این است که یک پیمان سه جانبه در زمان صدام وجود داشته بین اردن،مصر و عراق که این وقتی عراق اشغال شد فراموش شد. در سال های اخیر با نزدیکی این کشور ها با یکدیگر این پیمان تا اندازه ای زنده شد و تا الان دو سه اجلاس سران بین اردن و عراق در اردن و مصر ایجاد شده.عربستان تمایلی به این پیمان ندارد و فکر می کند شکل گیری و ادامه آن موقعیت منطقه ای سعودی ها را تحت تاثیر قرار می دهد و آن را تضعیف می کند.

مطلب سوم، بالاخره سعودی ها از ابتدا و قبل و بعد از اشغال عراق نگران حضور ایران بودند. فکر می کردند که حضور ایران مانع از آن است که در عراق آن طور که می خواهند عمل کنند پس این هم یکی از تلاش های اصلی ریاض است تا بتوانند مانع نفوذ ایران در عراق شوند.

علت چهارم، خیلی به وعده های عربستان که برروی کاغذ اورده می شود مثل بازگشایی مرز عربستان و عراق؛ از بین بردن صحرهای غرب عراق مثل الانبار و... که قول داده اند آنها را زیر کشت ببرند.تشکیل صندوق سه میلیارد دلاری سرمایه گذاری برای کمک به سرمایه گذاری در عراق را نباید رویشان زیاد حساب کرد. آنها علی‌رغم قراردادهایی که امضا کرده اند عملکردی نداشته اند.

روابط عراق با دیگر کشورها تنها در دست نخست وزیر نیست. گروه های سیاسی که پارلمان را تشکیل داده اند و آنها هستند که تصمیم گیری می کنند و تعیین کننده سیاست خارجی این کشور با دیگر کشورها هستند.. این عراق نیست که با شتاب به سمت عربستان می رود. این سعودی ها هستند که تلاش می کنند تا به عراق نزدیک شوند و این تاثیری هم در روابط با جمهوری اسلامی ایران ندارد.روابط عراق و ایران روابط دوستانه است و الکاظمی هم تمامی توافقاتی که امضا شده را تلاش می کند تا اجرا کند و روابط دوستانه ای برقرار است.

ما می بینیم که الکاظمی رفتار متفاوتی را در نوع سیاست ورزی خود با تهران دارد. این به چه معناست؟

اقای الکاظمی عبداالمهدی یا اقای جعفری نیست.او درچارچوب احزاب سیاسی که به دولت و درپارلمان به او رای داده اند عمل می کند.چه تکنوکرات باشد و چه لاییک یا هر چیز دیگری نمی تواند فراتر از این عمل کند.گفته می شود که هم عربستان و هم عراق علاقه دارند که بین امارات و عربستان و عراق یک همرهی ایجاد شود. چیزی که سالیان سال وجود نداشته است.عراق هیچ وقت راه رابطه خود را با این کشورها نبسته است.

 آنها بودند که مایل به بهبود روابط با بغداد نبوده اند. بعد از سقوط صدام، سال ها بود که عربستان سفارتی داخل عراق نداشت و بغداد بارها از آنها خواسته بود که سفارت باز کنند. اما سعودی ها مایل نبوده اند. اما در مجموع روابط امارات و عراق بهتر از ریاض و بغداد بوده است. اماراتی ها اغلب پیشقدم بوده اند تا روابط بین کشورها را برقرار کنند.

سعودی ها علاقه مند هستند تا در زمینه انرژی با عراق همکاری کنند. فروش انرژی در اختیار ایران است و همزمان بغداد بدهی به ایران هم دارد. با شتابی که عربستان برای حضور در بازار انرژی عراق نشان می دهد اینده این همکاری ها به کدام سو پیش خواهد رفت؟

سعودی ها و کویتی ها و... تلاش دارند که به نحوی گاز به عراق بدهند تا کارخانه های برق را که با سوخت گاز عمل می کنند را تامین کنند. نظر به اینکه تنها این توافقات و تمایل نمی تواند حلال مشکلات باشد. مناطق غربی عراق و هم مرز با اردن و کویت و... بسیار هزینه بر و طولانی است و عراق هم تمایلی ندارد و آنها هم تمایل به سرمایه گذاری نیستند. این که گاز ایران و برق آن سریع وصل می شود به دلیل تمرکز جمعیت در شرق عراق و غرب ایران است. لذا جایگزین کردن ایران سال های سال طول می کشد. امریکا خیلی تلاش کرده تا این اتفاق بیفتد اما کشورها علاقه ای نشان نمی دهند چون مطمئن نیستند که سرمایه هایشان بازگردد و این طرح جزو ارزوها و آمال به حساب می آید. مشخص نیست که چقدر زمان ببرد. ممکن است پنج یا شش سال بگذرد تا چنین چیزی بتواند مورد نظر قرار بگیرد. در افق نزدیک چنین اتفاقی نمی افتد.

در داخل عراق جمعیتی هم نظر به نزدیکی بین بغداد و ریاض دارند. ایا قراردادهایی که بسته شده باعث تمایل بیشتر آنها به سعودی ها نمی شود؟

در عراق طرفداران سعودی اندکند. به فرض هم که زیاد باشند آنکه تعیین می کند احزابی هستند که در پارلمان حضور دارند و موقعیتی که در آنجا دارند. طرفداران ریاض در پارلمان زیاد نیستند. آنها بعد از سرنگونی صدام نقش زیادی را در ناامن کردن عراق بازی کردند. در زمان داعش بسیاری از تروریست ها به عربستان نزدیک بودند.

موضوع دیگری که مطرح می شود این است که در عربستان میل به نزدیکی به بغداد وجود دارد. پیش از این هم قراردادها و وعده هایی وجود داشته که عملی نشده اند. چرا سعودی ها با وجود انکه قول می دهند عمل نمی کنند؟

سعودی ها جدی نیستند. به عراق و آینده آن اطمینان ندارند و به همین خاطر هم نمی توانند قرارداد ها را عملی و اجرایی کنند و بخش خصوصی هم تمایلی به حضور در عراق ندارد. بخش خصوصی تردید دارد و اطمینان ندارد و خود دولت عربستان هم در اقداماتی که در خصوص عراق در موردش قول می دهد، جدی نیست.

>>> این مطالب را هم بخوانید:
هدف الکاظمی از سفر به ریاض چه بود؟
بن سلمان و الکاظمی توافق کردند
طناب پوسیده آل سعود ارزش دل بستن ندارد

23/ 310312

کد خبر 1501174

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
5 + 5 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 6
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • حسن سپهری IR ۱۳:۱۲ - ۱۴۰۰/۰۱/۱۵
    0 0
    عربستان با ساپورت داعش زیربنای عراق را آسیب زد و در قتل و کشتار و سلاخی هزاران عراقی دخیل بوده و الکاظمی دست به دامن این کشور خبیث شده
  • منتظر IR ۱۳:۴۱ - ۱۴۰۰/۰۱/۱۵
    0 0
    بزودی ورودایرانیان به عراق یابطورکلی ممنوع می شود و سایت سخت وپرداخت ورودی سنگین مواجه می شود چراکه نیازشان به ایران کاملا خنثی می شود
  • حمید اصلانی IR ۲۰:۴۰ - ۱۴۰۰/۰۱/۱۵
    0 0
    سلام البته کارشناسان روابط ایران وعراق در یک خط هستند وواقعیت را نمتوانند بیان کنند .علت روی آوردن عراق بطرف عربستان .این هست ما تقریبا همه برگ هایمان را رو کردیم واز نظر اقتصادی هم که دنیا واقفند پس عراق برای منافع مردمش حرکت میکند .مگر نه؟
  • عباس IR ۲۲:۵۰ - ۱۴۰۰/۰۱/۱۵
    0 0
    بله،بلاخره بغدادبه سوی پدرومادروبرادراش وابسته است عربهاهرآنچه بینشون پیش بیادولی استخوان همدیگررادور،نمیندازن بنازم ان شاالله درکنارهم میلیونهاسال زندگی کنن
  • خدایی IR ۰۱:۲۹ - ۱۴۰۰/۰۱/۱۶
    0 1
    عرب وفا ندارد .عرب یعنی جهل و جنگ وخونریزی . اعتماد ایران به این اعراب یعنی اواره شدن سرزمین مادری مان
  • علی مطلق IR ۱۱:۳۰ - ۱۴۰۰/۰۱/۱۶
    0 0
    عربستان ور عراق نمی تواند راهبردی داشته باشد چون اول باید از سد ایران بگذرد