محمد ایرانی
با توجه به ساختار قبیله ای یمن، از آغاز ناآرامی ها در این کشور آنچه انتظار می رفت این بود که قبائل و حتی شهروندان عادی این کشور با توجه به سرانۀ بالای حمل سلاح، کشوررا به درگیری و جنگ داخلی بکشانند.اما واقعیت آنست که از آغاز اعتراضات در این کشور گروههای معترض دست به سلاح نبرده وخویشتنداری را بر رویارویی با نیروهای صالح ترجیح داده اند. رهبران معترض سیاست آگاهانه ای را تاکنون در برخورد با علی عبدالله صالح در پیش گرفته اند اما نمی توان درصورت افزایش سرکوب وکشتاربراستمراراین وضعیت یک طرفه مطمئن بود.
در این بین بازیگران خارجی بیش از همه آب در آسیاب علی عبدالله ریختند و با در پیش گرفتن سیاست انفعالی صالح را در سرکوب مخالفین یاری رساندند.
عربستان سعودی و آمریکا با سکوت و یا حمایت پنهانی علی عبدالله صالح را دلگرم کرده و رییس جمهور این کشور هربار با همین حمایت ها از واگذاری قدرت شانه خالی کرد.
شاید نگرانی ازآینده یمن ونبود جایگزین برای صالح و همچنین حضور پایگاه فعال القاعده دراین کشور از جمله دلایلی باشد که قدرتهای منطقه ای و فرامنطقه را وادار به اتخاذ چنین سیاستی کرده باشد اما در هر حال آنچه که امروز بیش از همه یمن و شهروندان این کشور را تهدید می کند حضور صالح در قدرت است درحالی که ماندن وی در قدرت ازنگاه بویژه ریاض، به مراتب بیش از تصویری مبهم برای آینده این کشور اهمیت وترجیح دارد.
حمایت پنهان عربستان سعودی از علی عبدالله صالح و عدم فشار جدی از سوی آمریکا سبب شده تا صالح گستاخانه در برابر خواسته های مردمی مقاومت کند و حتی پس از کشته شدن صدها نفر در تظاهرات خیابانی از برگزاری انتخابات سخن به میان آورد.
شاید این بار هم آمریکا ترجیح می دهد با واگذار کردن یمن به عربستان، همچون بحرین خود را از تحولات این کشور به دور نگاه دارد و از طریق سعودی ها منافع خود را در این کشور دنبال کند.
سفیر اسبق ایران در اردن
26349
نظر شما