روایت لحظه به لحظه قهرمانی بارسا/ گزارش اختصاصی خبرآنلاین از فینال بزرگ ویمبلی

علی آخوندان/ ورزشگاه ویمبلی:

سرانجام و پس از دنیایی از هیجان، شادی و غم معتبرترین رقابت های باشگاهی جهان به روز آخر رسید. دو مربی بزرگ در دو سوی میدان در انتظار آغاز نبردی دیگر هستند. پپ گورادیولا که یک بار به عنوان مربی و یک بار عنوان بازیکن قهرمان این جام شده، به دنبال کسب افتخاری دیگر با یکی از بهترین تیم های تاریخ فوتبال است و آلکس فرگوسن مربی کهنه کار منچستر که کمی پیش تر توانست با عبور از رکورد لیورپول نوزدهمین قهرمانی را به یونایتد هدیه کند، به دنبال «هت تریک» در لیگ قهرمانان و گرفتن انتقام فینال سال 2009 از بارسلونا است.

لندن ابری

هوای لندن ابری و سرد است. البته شاید این هوا برای انگلیسی ها عادی باشد، ولی برای خارجی ها که این طور نیست. برای مثال شما در خیابان ها طرفدران یونایتد را تنها با یک پیراهن تیم محبوبشان می بینید اما هوادارن بارسلونا بیشتر از شال هایشان شناخته می شوند. در لندن «فن زون» های (محل استقرار هواداران» مختلفی ایجاد شده است. یکی از بزرگ ترین آن ها در گوشه ای از «هاید پارک» قرار دارد.

بازی های آسان

 در این «فن زون» یوفا و اسپانسر های مختلف مسابقات بازی هایی را برگزای می کنند. بازی هایی که چندان جدی نیستند و تنها بهانه ای محسوب می شوند برای جایزه دادن. مثل یک دروازه خالی که شما اگر توپ را سه بار در آن بزنید صاحب یک کلاه یوفا می شوید. یا با پوشیدن و درآوردن یک جفت کفش «آدیداس» می توانید یک کیسه با مارک این شرکت کادو بگیرید. تنها مسابقه سخت در «هاید پارک» ضربه پنالتی است. یک دروازه بان الکترونیکی که مانند عقربه های ساعت 180 درجه به طرفین می چرخد و هر ضربه ای را مهار می کند. در «هاید پارک» همچنین مسابقه هایی توسط اسپانسر ها برگزار می شود که امروز «جی جی  اوکوچا» مهمان آن بود و در کنار بچه ها توپ زد. همچنین یک گروه اسپانیایی در این محل هستند که با آواز خواندن به خوبی تفاوت نژاد ساکسون با لاتینی ها را نشان می دهند.

هواداران خوشحال

یکی از اسپانسرهای لیگ قهرمانان نیز غرفه ای برپا کرده که طرفداران دو تیم در محوطه جلوی آن شعار های تیم هایشان را می خوانند. طرفداران دو تیم چسبیده به هم آواز می خوانند و کوچک ترین درگیری پیش نمی آید. حتی هر چند دقیقه یکبار نیز هر دو گروه با خواندن شعار معروف و محبوب «چمپیونه» (قهرمان) همدیگر را بغل می کنند و بالا و پایین می پرند. یکی از طرفدارن بارسلونا نیز پوستر بزرگی به همراه آورده است. روی پوستر مورینیو و رونالدو در کنار هم نشسته و مشغول دیدن بازی منچستر- بارسا هستند. رونالدو می پرسد ما از آن ها بدتریم؟ و مورینیو جواب می دهد: چرا؟

این «چرا» (porque) به سوالات مورینیو پس از بازی با بارسا برمی گردد و طرفداران بارسا مرتب آن را مسخره می کنند.

در قطار

در قطار هم هواداران به تشویق ادامه می دهند و این بار هوداران منچستر به تشویق رونالدو می پردازند. «روانا» یکی از منچستری ها در پاسخ به این که چرا بازیکنی که از تیم تان رفته را تشویق می کنید می گوید:«او بازیکن بی نظیری بود. یک فصل برای ما 42 گل زد و یک فصل هم به خاطر تیم رفتنش را به تعویق انداخت».

ورود به ورزشگاه

در ومبلی برای ورود خبرنگاران تدابیر امنیتی خاصی تدارک دیده اند. گذشته از «آی دی» عکس دار که همیشه در فینال های لیگ قهرمانان وجود دارد، این بار مدارک شناسایی هر بار و به هنگام خروج از ورزشگاه نیز چک می شود. به این ترتیب مسئولان برگزاری هر لحظه می دانند که چه تعداد خبرنگار در ورزشگاه حاضر هستند.

گرم کردن دوتیم

یک ساعت مانده با بازی منچستر وارد زمین می شود. شاگردان فرگوسن یک ربع گرم می کنند و بعد بارسلونا وارد زمین می شود. حدود سه ربع مانده به آغاز بازی  اسامی بازیکنان در اختیار خبرنگاران قرار می گیرد و عجیب ترین نکته در این فهرست نیمکت نشینی پویول است که دیروز گفته بود کاملا آماده است.

افتتاحیه

مراسم آغاز بازی به مراتب از دو سال گذشته زیبا تر است.جوانی با شمایلی شبیه چارلی چاپلین وارد زمین می شود. در همین حین کلیپی از او در صفحه نمایشگر های بزرگ ورزشگاه پخش می شود. او توپ را به سوی دوربین و البته ورزشگاه شوت می کند و درهمین هنگام دو توپ واقعی به زمین انداخته می شود و پشت سر آن عده زیادی با همان لباس وسط زمین می دوند. در پایان این مراسم جام قهرمانی در دستان سربازهای قرمز پوش انگلیسی وارد زمین می شود.

نیمه اول

این بار بر خلاف فینال های گذشته صندلی نگارنده درست در میان طرفداران منچستر قرار داشت. گرچه به این ترتیب نمی توان به خوبی کل زمین را دید، ولی نشستن در کنار این طرفدران پرشور تجربه ای یگانه است. منچستری ها وقتی بارسا صاحب توپ است چنان سوتی می کشند که واقعا گوش را کر می کند! وقتی پدرو گل بارسا را می زند، هواداران کاملا ساکت می شوند، اما با گل زنی رونی دوباره جان می گیرند.

بین دو نیمه

بین دونیمه مسولان زمین با دقتی زیاد چمن را وارسی و ترمیم می کنند. همه چیز معمولی است تا این که هوادارانی که دو ردیف پایین تر نشسته اند، انگار آتش گرفته اند. با کمی سرک کشیدن و روی پا ایستادن مردی مو بور با کت و شلوار طوسی در بین آن ها دیده می شود. کافی است یک سرش را بچرخاند تا بتوانید پیتر اشمایکل را میان دو آتشه های منچستر تشخیص دهید.

نیمه دوم

این نیمه بدی جای صندلی بیشتر به چشم می آید. صندلی سمت دروازه بارسلونا است و تقریبا تمام بازی در نیمه مقابل جریان دارد. اواسط این نیمه یک نفر وسط زمین می دود و وقتی ماموران امنیتی به طرفش می دوند، نشان می دهد که خودش محترمانه بیرون می رود و دنبال درگیری نیست. در این نیمه نیز بارسا دو گل دیگر می زند تا بهترین باشگاه جهان قهرمان بهترین رقابت باشگاهی بشود. داور سوت پایان را می زند، مسی بهترین بازیکن زمین می شود و هواداران یونایتد هم کاتالان ها را تشویق می کنند. بارسلونایی ها یک بازوبند هم به اریک آبیدال می دهند و او جام را بالای سر می  برد. هم زمان نوارهای طلایی و نقره ای به هوا پرتاب می شوند و تعدادی از آن ها که به سیم «دوربین عنکبوتی» گیر کرده اند در آسمان ویمبلی معلق می مانند. ستاره های بارسا یک جام دیگر بردند و باید دید شاگردان گواردیولا سال آینده هم به فینال و «آلیانس آره نا» می رسند یا نه.

4141