بشنوید | دفاع جانانه یدالله رویایی از شعر نو/ آقایان، پاسدارِ طبقه دوم بنایی هستند که طبقه اول ندارد

شعر فارسی طی هزارسال بی‌تغییر ماند، با یک ربط و روال و یک فضای معینِ حرف و با تکنیک‌هایی که هزار سال هزار نفر با آن ور رفتند، به هزارجور و آنچه که برای ما پس از هزارسال میراث مانده یک تکرار و یک یکنواختی است، چرا؟ برای اینکه شعر و هنرها اصولا روبنای یک سیستم اقتصادی هستند، به این جهت هزارسال شعر ما بی‌تغییر و بی‌تحرک ماند، که زیربنا، زیربنای لاتغییری بود. هزارسال فئودالیسم داشتیم. امروز اون زیربنای فئودالیسم عوض شده است. این مثل این می‌ماند که ما بخوایم به زور یک ساختمانی را که طبقه‌ی زیرش خراب شده، طبقه‌ی دومش را نگه‌داریم. آقایون واقعا پاسداران طبقه‌ی دوم هستند که طبقه‌ی زیریش نیست.