هفته‌نامه پنجره نوشت:

شاید نیاز به تحقیق دقیق‌تری باشد تا با اطمینان کامل بگوییم که در دنیا چه کسی برای اولین بار در قالب یک شخصیت ماورایی ظاهر شد.

حالا دنیا که هیچ‌، در همین ایران خودمان هم خیلی راحت نمی‌توان درباره‌اش حرف زد اما چیزی که به صراحت می‌توان گفت این است که شخصیت‌های ماورایی، از آن اولین‌هایش گرفته تا به همین امروز که چند تا، چندتا در سریال و فیلم‌های تلویزیونی دیده می‌شوند، همه‌شان در یک چیز و آن هم ماورایی بودن مشترک هستند و حتی درباره یک شخصیت ماورایی (شیطان، جن یا فرشته) چندین پرداخت می‌بینیم که در نهایت سردرگم‌مان می‌کند که کدام تصویر درست‌تر است.

شیطان و فرشته و عزرائیل و جبرئیل را هر کارگردان طوری می بیند که دیگری نه و در این میان بعضی از کارگردان‌‌ها هم که می‌‌خواهند به جذابیت شخصیت ماورایی‌شان بیفزایند، با لباس‌ها و گریم‌های عجیب و غریب طوری شخصیت را نشان می‌دهند که یا آدم زهره ترک می‌شود یا بی‌اندازه مشتاق ملاقات این شخصیت‌های عزیز!

در این جا قرار نیست به درستی یا نادرستی این تصاویر بپردازیم. هدف تنها یادآوری شخصیت‌های اورایی ارائه شده در فیلم‌ها سریال‌هایی است که به واسطه آنها تصاویری از جهان‌ماورا در ذهن‌مان ثبت شده است.

عزرائیل
اگر بخواهیم باتوجه به تنوعی که در پردازش شخصیت‌های ماورایی درسینما و تلویزیون وجود داشته آنها را تقسیم‌بندی کنیم، متفاوت‌ترین چهره‌ای را که می‌توان از آن نام برد عزرائیل است، متفاوت از این منظر که برخلاف سایر شخصیت‌های ماورایی هربار در شکل و شمایلی متفاوت نشان داده شده است.

مجید مجیدی : «مرگ دیگری» (1361)
این نقش شاید بتوان نخستین تصویر از عزرائیل یا همان فرشته مرگ در سینما ایران دانست که ایفاگر آن خود امروز یکی از کارگردانان سرشناس سینمای ایران است.

فرج‌الله سلحشور: «ایوب پیامبر» (1372)
داستان زندگی پیامبران از همان آغاز مورد توجه جدی فرج‌الله سحشور بود و جالب اینکه هم در فیلم ایوب پیامبر(ع) خود عهده‌دار نقش عزرائیل شده است.

رامبد جوان: «جعبه موسیقی» (1386)
هرچند این فیلم به اکران عمومی نرسیده، اما تصویر خشک وبی‌روح عزرائیل در این فیلم برای بسیاری ماندگار شده است. گریم خاص رامبد جوان و نوع بازی او متفاوت‌ترین نقش عزرائیل را در سینمای ایران رقم زده‌ است.

محمدرضا گلزار: «دموکراسی تو روز روشن» (1389)
تا به امروز گران‌ترین عزرائیل سینمای ایران بوده است. مضاف براینکه شخصیتی که از او خلق شد، بیشتر یادآور شخصیت‌های کلیدی فیلم «ماتریکس» (با همان لباس‌های بلند و مشکی و همان عینک‌ آفتابی) بود تا فرشته‌ای از عالم معنا!

فرشته و روح
شخصیت فرشته نیز اگرچه در ظاهر با لباس و کفش‌های سفید همواره مشابه به هم به‌نظر رسیده و مأموریتی که در فیلم و سریال‌های برای انها درنظر گرفته شده تقریباً یکسان بوده است، اما بازیگرانی که تاکنون به ایفای نقش این کاراکتر ماورایی پرداخته‌اند، بسیار متفاوت عمل کرده‌‌اند.

مینا لاکانی: «روز فرشته»
بعد از لاکانی به ندرت فرشته زن‌ با نقشی به این پررنگی در سینما و تلویزیون ما دیده شده است.

کوروش تهامی: سریال «ملکوت» (1389)
شاید به جرأت بتوان گفت که تنها تشابه این فرشته‌ با سایر فرشته‌هایی که نشان داده شده بود در لباس‌های سفیدش بود! این کاراکتر نه در متن و نه دراجرا هیچ قرابتی با ماورا نداشت.

پژمان بازغی: سریال  «سی‌امین روز» (1390)
تازه‌ترین نمونه از فرشته‌های اندرزگو محسوب می‌شود.

مهدی سلوکی: سریال «پنج کیلومتر تا بهشت» (1390)

جبرئیل
حضرت جبریل نیز یکی از شخصیت‌های ماورایی است که تاکنون به تصویر کشیده شده اما به دلیل محدود بودن دفعات نمایش از تنوع کمتری نسبت به سایر شخصیت‌های ماورایی برخوردار بوده است. نکته جالب اینکه هاله نور و استفاده از تمهیدات کامپیوتری معمولاً ایفاگران نقش این فرشته را کمتر در ذهن مخاطبان حک کرده است.

زهیر یاری: «مریم مقدس (ع)» (1379)

اردلان شجاع‌کاوه : سریال «یوسف پیامبر (ع)» (1386)

نقش‌های ماندگار
این در میان مواردی که گفته شده، ت به امروز نقش‌ها ماورایی ماندگاری ایفا شده‌اند که اگرچه فراوانی تعدادشان چشمگیر نیست، اما تصاویری که از آن‌ها در ذهن بیننده نقش بسته را می‌توان به جرأت منحصر به فردترین دانست.

اکبر عبدی: «روز فرشته» (1372)
این کاراکتر با آن هیبت میانه دوست داشتن و وحشت بی‌تردید دلنشین‌ترین تصویری است که از اجنه در سینمای ایران ارائه شده است.

رضا کیانیان: «گاهی به آسمان نگاه کن» (1381)
روح هاتف با بازی رضا کیانیان فضای کلی این فیلم کمال تبریزی را به شدت تحت‌تأثیر خود قرار داد.

حمید فرخ‌نژاد: «حلقه سبز» (1386)

شیطان
بعد از عزرائیل شخصیت‌ شیطان متفاوت‌ترین تصویر از شخصیت‌های ماورایی است. چراکه علاوه بر تفاوت مدیوم نمایش دهنده آن، که بیشتر تلویزیون بوده است. در شخصیت‌پردازی آن نیز تفاوت‌های زیادی وجود داشته است.

بهار افشاری و مرتضی ضرابی!: سریال «او یک فرشته بود» (1384)
اولین بازیگرانی بودند که نقش شیطان را در مدیوم تلویزیون به تصویر کشیده و خاطره‌ای ماندگار از ایفای این نقش را در ذهن مخاطب به جا گذاشتند.

حامد کمیلی: سریال «اغما» (1386)
شیطان در این مجموعه اگرچه به همان سبک و سیاق قبل نشان داده شد اما در نوع خود چهره‌ای متفاوت از شیطان بود.

58301

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 171481

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
4 + 12 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 1
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • بدون نام IR ۰۷:۱۰ - ۱۳۹۰/۰۶/۱۵
    0 0
    همیشه ما از آن طرف پشت بام می افتیم! این سریال ها اگرچه جذاب است اما یک فقره اش کفایت می کند، نه اینکه همه ی کانال ها را ماورا و وحشت از خود بی خود کند. برای مثال این کودکی که جانش را برای تقلید از قهرمانان دوست داشتنیش فدا کرد.