اوباما گرفتار شد

دولتی فلسطینی؟ از هفته پیش رو؟ اوباما دیپلمات‌های ارشد خود را در پس پرده دست به کار کرده است تا از درخواست فلسطینیان برای برپایی کشوری مستقل جلوگیری کنند. در غیر این صورت "وتو" در شورای امنیت تنها راهکار پیش روی رییس‌جمهور آمریکا خواهد بود؛ با پیامدهایی که اوباما را به هراس می‌اندازد ...

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، محمود عباس و همکارانش در دولت فلسطین در نظر دارند در نشست آتی شورای امنیت سازمان ملل متحد پیشنهاد تشکیل کشور مستقل فلسطینی را ارائه دهند؛ پیشنهادی که چالشی بزرگ پیش روی جامعه جهانی و آمریکا، پشتیبان همیشگی و تاریخی رژیم اشغالگر قدس خواهد بود.

مجله آلمانی "اشپیگل" در نسخه اینترنتی خود در گزارشی با عنوان "اوباما در تنگنای فلسطین" به موضوع تشکیل کشور مستقل فلسطینی پرداخت. سباستین فیشر در این گزارش نوشته است:

«آمریکایی‌ها در حال حاضر به هر دری می‌زنند. دیپلمات‌های بلندپایه این کشور می‌کوشند تا "محمود عباس"، رییس تشکیلات خودگردان فلسطین را از هدفش پشیمان کنند. "جی کارنی"، سخنگوی کاخ سفید می‌خواهد یک موضوع را به خوبی روشن کند: "فلسطینیان چنانچه سختی این کار را بر خود هموار کنند، بازهم در نیویورک [سازمان ملل متحد] شکست خواهند خورد."

کارنی در سخنانی که رنگ و بوی اولتیماتوم هم داشت، گفت:‌ "آنها [فلسطینیان] از راه درخواست در سازمان ملل به استقلال دست نخواهند یافت." هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه آمریکا نیز پنجشنبه شب دراین‌باره موضع‌گیری کرد و گفت: "در خاورمیانه این یافته در دست است که کشمکش اسرائیلی - فلسطینی تنها با گفت‌وگوهای رو در رو امکان پایان یافتن خواهد داشت."

آیا به راستی این چنین است؟

مجله "تایم" در بخش وبلاگ نسخه اینترنتی خود در این باره به گونه‌ای طعنه آمیز و گزنده نوشت:‌ "گویی ساعت دیپلماتیک واشنگتن به خواب رفته بود و اکنون با وحشت از خواب پریده و متوجه شده، قطار مدتها پیش به حرکت درآمده است."

* عضو یکصد و نود و چهارم یا ناظری غیر عضو؟

موضوع چیست؟ رهبران فلسطینی در نظر دارند با طرح پیشنهادی در شورای امنیت سازمان ملل متحد فلسطین را به عنوان کشوری رسمی به رسمیت شناسانده و راه را برای عضویت کشورشان به عنوان عضو یکصد و نود و چهارم سازمان ملل متحد هموار کنند. "ریاض المالکی"، وزیر امور خارجه تشکیلات خودگردان فلسطین روز پنجشنبه به صورت رسمی این خبر را اعلام کرد. این درخواست در کنار موافقت شورای امنیت سازمان ملل متحد به دو، سوم اکثریت مجمع عمومی سازمان ملل متحد نیاز دارد. عباس هم قرار است در تلاش‌های خود این هفته در دیدار با "بان کی مون" - دبیرکل سازمان ملل متحد - در نیویورک این موضوع را با وی مطرح کند. به این ترتیب فلسطینیان خود را در بالاترین سطح از مناسبات قرار خواهند داد.

درهرحال دستیابی به جایگاهی نظارتی همانند واتیکان در سازمان ملل متحد برای فلسطین آن هم بدون موافقت شورای امنیت شدنی خواهد بود. به نظر می‌رسد فلسطینیان برای دستیابی به این هدف از پشتیبانی اکثریت اعضا در مجمع عمومی برخوردار باشند. گفته می‌شود در حال حاضر بیش از 110 کشور فلسطین را از نظر دیپلماتیک به رسمیت شناخته‌اند.

طرح پیشنهاد در شورای امنیت اوضاع را به شکلی دیگر خواهد کرد: فلسطینیان در آنجا شکست خواهند خورد. باراک اوباما، رییس جمهور آمریکا از ماه‌ها پیش اعلام کرده است، چنین طرحی را "وتو" خواهد کرد. اگر چه آمریکایی‌ها از سال 2002 تاکنون از راهکار تشکیل دو کشور در خاورمیانه حرف می‌زنند. - البته تنها از راه گفت‌وگوهای مستقیم صلح میان اسرائیل و فلسطین - اوباما با حضور محمود عباس دست تنها از بی‌ثباتی در منطقه می‌هراسد.

* فعالیت قدرتمندانه‌تر در خاورمیانه

نیکولا سارکوزی، رییس جمهور فرانسه برخلاف اوباما و مخالفان دیگر این طرح می‌گوید بی‌تابی فلسطینیان را درک می‌کند. هر چند وی نیز نسبت به رودر رویی دیپلماتیک خطرناک خبر می‌دهد. آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان هم تمام اقدام‌های یک سویه را رد می‌کند.

دردسر اوباما: چنانچه وی ناچار باشد، حرفش را به عمل در بیاورد - آمریکا در شورای امنیت از حق وتویش استفاده کند - در آن صورت خطر وارد شدن آسیب شدید به سیاست‌های خارجی [آمریکا] وجود خواهد داشت. آن هم درست در همین روزها؛ در "بهار عربی".

"نیویورک تایمز"، روزنامه آمریکایی در این باره می نویسد: "آقای اوباما روابط آمریکا را با دنیای به سرعت در حال تغییر عرب به خطر می اندازد." مارتین ایندیک، کارشناس مسایل خاورمیانه موسسه بروکینگز و همچنین سفیر پیشین آمریکا در سرزمین‌های اشغالی با ابراز نگرانی از وتوی آمریکا عنوان می کند، این کار می‌تواند به خشم فلسطینیان کشیده شود. در آن صورت ما [آمریکاییان] شرمسار خواهیم بود.

دگرگونی‌ها از کازابلانکا گرفته تا بغداد همان چیزی بود که اوباما برای سیاست آشتی‌اش میان آمریکا و دنیای مسلمانان می‌خواست از آن بهره ببرد. وی برخلاف جورج دبلیو بوش در روزهای نخستین ریاست جمهوری‌اش از اقدام موثرتر در کشمکش‌های خاورمیانه خبر داده بود. وعده‌هایی که فلسطینیان را امیدوار می‌کرد شاهد رفتاری مناسب‌تر در مقایسه با آنچه بوش از خود نشان می‌داد، باشند. ولی رییس‌جمهور آمریکا تاکنون ازآن همه وعده‌ای که داده، نتوانسته است، دستاوری داشته باشد و اعتبار آمریکا در سرزمین‌های عربی هم به طور متوسط بهبود نیافته است.

آیا اوباما در سخنرانی‌اش درباره بهار عربی تاکید نکرده بود که جست‌وجو برای شرافت و حق تعیین سرنوشت، خط قرمز انقلابیون در خاور میانه است؟ پس در این صورت وتوی درخواست فلسطینیان در سازمان ملل چه تاثیری برجای خواهد گذاشت؟ دیپلمات‌های برجسته آمریکا و اتحادیه اروپا در تلاشند، آن چه را می‌توان، نجات دهند. ولی هدفشان گنگ و مبهم است. هیلاری کلینتون آن هدف را این‌گونه برمی‌شمرد: "پلت‌فرمی جابه‌جایی پذیر برای گفت‌وگوها."

در بهترین حالت می‌توان تصور کرد برنامه‌ای تازه برای از سرگیری گفت‌وگوها میان دو طرف اسرائیلی و فلسطینی در دست باشد.

ولی این هدف از بخت بالایی برخوردار نیست.»

5151