به گزارش خبرآنلاین، سال گذشته وقتی قرار بود کتابی درباره زندگی شخصی «سونیا گاندی» یکی از بانفوذترین زنان هند منتشر شود یکی از هواداران گاندی در کنگره با این کار به شدت مخالفت کرد و هرچند نسخه های ایتالیایی و اسپانیایی کتاب مذکور به چاپ رسید ولی هرگز نسخه انگلیسی در هند منتشر نشد.
اگرچه قبل و بعد از این کتاب یک دو جین کتاب درباره سونیا گاندی منتشر شده بود ولی شاید کتابی که شوهرش یعنی راجیو سینگ نوشته باشد اولین و معتبرترین آنها محسوب شود. سونیا گاندی، رهبر ایتالیایی الاصل حزب کنگره ملی هند و همسر نخست وزیر سابق هند، راجیو گاندی است. از سال 2004 تا کنون نشریه فوربس، این سیاستمدار پرنفود در هند را به عنوان سومین زن قدرتمند جهان در سال معرفی می‌کند که آخرین نمونه آن سپتامبر سال جاری بود که وقتی گاندی برای چهارمین بار به ریاست کنگره انتخاب شد اولین زنی بود که در تاریخ 127 ساله کنگره به این رکورد می رسد.
در سال 1968 وقتی سونیا با راجیو پسر نخست وزیر ایندیرا گاندی در دهلی ازدواج کرد هیچکس پیش بینی نمی کرد زنی که زیبایی و لباسهای گران قیمتش را، تنها مشخصه او می دانستند بتواند روزی قدرتمندترین و بانفوذترین فرد هند شود.
او شبیه شوهرش سونیا گاندی دارای تحصیلات آکادمیک سطح پائینی بود و پدرش نیز کارگر ساختمان در حومه شهر تورین بود ولی خانواده نهرو-گاندی اینگونه نبودند و حتی بعضی از منتقدین آنها را طرفدار زندگی اشرافی و متکبر خطاب می کردند. در این فضا سونیا به عنوان زن جوان خارجی اضافه می شود که حتی در همان ابتدا از سوی خانواده گاندی در هندی بودن او تردید می شود ولی امروز سونیا گاندی قدرتمندترین سیاستمدار در هند محسوب می شود به طوریکه وقتی برای معالجه بیماری خود به نیویورک سفر می کرد در کابینه‌اش، وزیران درباره وضعیت آینده کشور از خود سوال می کردند و به گونه ای بحرانی عجیب ساخته شده بود که در بازگشت گاندی به کشورش در ماه سپتامبر به خودی خود همه این مشکلات برطرف شد.
رانی سینگ در کتاب زندگی‌نامه سونیا گاندی با عنوان «سونیا گاندی: زندگی غیر عادی» اعتقاد دارد وی بیشتر از اینکه یک رهبر سیاسی بانفوذ و قدرتمند باشد، به عنوان یک مقام معنوی برای هدایت کشور محسوب می شود که حتی در بعضی از موقعیت ها سعی می کند با سکوت خود مشکلات سیاسی را کنترل کند.
به نوشته رانی البته اندازه گیری و سنجش نوع نفوذ و قدرت گاندی سخت است که یکی از دلایل این قضیه سکوت بیش از حد اوست. او سعی می کند با هیچ رسانه ای مصاحبه نکند و تنها با تلویزیون دولتی هند گفتگو می کند و هر بار نیز به ترور همسرش در سال 1991 اشاره می کند که ایده آل های اجتماعی در ذهنش را از این حادثه شروع می کند و پیام خود را به مردم هند می دهد.
رانی سینگ به عنوان خبرنگار و گزارشگر تلویزیونی در لندن برای نوشتن بیوگرافی سونیا گاندی با مشکلات متعددی روبرو بوده است که خودش در کتابش یکی از آنها را زندگی ایده آلیستی اعضای خانواده گاندی می داند.
وقتی ایندیرا گاندی در تصمیمی جنجالی بانکهای بزرگ هند را دولتی اعلام می کند تنها به مخاطب گفته می شود که مردم برای این تصمیم شادی می کنند ولی نویسنده نمی تواند اهداف این تصمیم را بازگو کند چرا که با وجود سابقه خانواده گاندی ها معلوم نیست که ایجاد بهشتی برای مردم هند در کار بوده است یا اینکه بر اساس ایده آلهای شخصی این کار صورت گرفته است.
ولی با این وجود سینگ در کتابش با استفاده از گفته ها و نوشته های خود سونیا و اطرافیانش، چهره ای از او ترسیم می‌کند که خود واقعی او محسوب می شود. در کتاب کمتر درباره سیاست و چهره سیاسی بانفوذ هند صحبت شده است و بیشتر به جای جنگ شبه نظامیان سیک و کشمیر و سریلانکا با نیروهای هندی سعی شده بیشتر جنبه های شخصی بانفوذترین سیاستمدار زن تاریخ هند به تصویر کشیده شود و برای مخاطب قصه ای تعریف شده است که وقتی سیر داستانی برای مخاطب به نقطه اوج خود می رسد.
نویسنده شخصیت گاندی را به مهمانی تشبیه می کند که از سینی شربت‌هایی با طعم میوه های مختلف سعی می کند میوه ای را انتخاب کند که مردم درباره او خوب قضاوت کنند. در سینی شربت‌های خنکی از عنبه هندی، لیمو، پرتغال، نارگیل و میوه های دیگر هندی وجود دارد که او باید در نهایت یکی را انتخاب کند. اگر لیمو را انتخاب کند آیا تاریخ درباره او به اشتباه قضاوت می کند یا اینکه بهتر است او همان میوه وطن خود را انتخاب کند؟
اکونومیست/ 15اکتبر/ ترجمه محمد حسنلو
6060
نظر شما